Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przyleciszzgodniezplanem,izobaczyłem,żetwójlotjestopóźniony.
Wogólesięnadtymniezastanawiałem,pókinieusłyszałem
wwiadomościachokatastrofiesamolotu,akiedyzajrzałem
dotelefonu,żebyzobaczyć,cosięstało...Bezprzerwypuszczaliwideo
zmiejscawypadkuiwtedysobieuświadomiłem,żechodziotwójlot.
Nikkipokręciłagłową.Nieznosiłategouczuciabezradności
izagubienia,alenadalmiaławrażenie,żezestrachuniemoże
oddychaćizarazsięudusi.Zamiastpoddawaćsiępanice,skupiła
uwagęnaTylerze.Ponieważtoonimśniłaprzezostatnietrzy
miesiące.
–Nietakwyobrażałamsobietwójpowrótdodomu–powiedziała,
ciaśniejotulającsięjegokurtką.
Marzyłaotejchwiliodtygodni.KolacjaznimiLiamemunich
wdomu,granakonsoliWiialbowspólneoglądaniefilmu.Byłojej
naprawdęwszystkojedno,cobędąrobić,bylerobilitorazem.Tetrzy
miesiącenieobecnościTylerawydawałysięwiecznością.
–Tosięzupełnienieliczy–odparł.–Ważne,żeżyjesz.
Bogdybymcięterazstracił...
–Aleniestraciłeś.Jestemtużobok.–Spojrzałananiego
iuśmiechnęłasięzwysiłkiem.–Wjednymkawałku.
–Tyleżewciążcaładygoczesz.
Chwyciłjązarękę,poprowadziłdopustegokrzesławzatłoczonej
poczekalniikazałjejusiąść,samzaśposzedłpokawę.
–Naprawdędobrzesięczuję,Tylerze–zapewniła,gdywrócił
zkubkiemgorącegopłynu.
Aprzynajmniejmiałatakąnadzieję.Możesugestie
przedstawicielkiliniilotniczychbyłysłuszne.MożeErikarzeczywiście
byłatylkowytworemjejwyobraźni,aNikkitraciłazmysły.Może
należydaćsobiespokój.Erika–jeślifaktycznieznajdowałasię
napokładzie–byłaroztrzęsiona,cozupełniezrozumiałe.
Prawdopodobnieudałosięjejwymknąćsłużbomratowniczym
iodjechaćzlotniskataksówką.
–Zarazodwiozęciędodomu–zapowiedziałTyler–aleteraz
mnieposłuchaj.Chcęmiećpewność,żenicciniejest,idopilnuję,
żebyśodrobinęsięrozgrzała,zanimstądpójdziemy.
Posłuszniewypiłałykkawyipoczuła,jakgorącypłynrozlewasię
