Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ojcemdlaLiama.Ikonieckońcówwiedziała,żemiałrację.
–Acoztwoimirodzicami?–zapytał,wstająciidączpustym
kubkiemdokosza.–Zdołałaśsięznimiskontaktować?
–Jeszczenie.Padłamibateria.
–Próbowałemsiędonichdodzwonić,lecznapróżno.–Wyjął
ztylnejkieszenitelefon.–Spróbujzmojego.Będąsięmartwić,kiedy
obejrząwiadomości.
Podałjejkomórkę.Jegogłosdziałałnaniąkojąco,pomagałzebrać
myśli.Wybrałanumerojca,marząc,bypalceprzestaływreszciedrżeć.
Tato,jakcodzień,powinienbyćwtejchwiliwrazzmamąwich
rodzinnejrestauracji,zapewneobojemajątakimłynzobsługą
klientów,żepewnienawetniezerknęlinawiadomości.Ajeśli
obejrzelijejejbraciaalbozadzwoniłzpytaniemktośzprzyjaciół,kto
wiedziałojejwyjeździedoHouston...
Zgłosiłasiępocztagłosowa.Nikkiponowiłapróbę,anastępnie
napisałaesemesa,kierującwiadomośćtakżedobraciorazbratowej
Jamie,żebysięniemartwili,pókiniezobaczysięznimiosobiście.
–Będziemypróbowaćdoskutku–powiedział.
Oddałamutelefonikiwnęłagłową.
–Nietakwyobrażałamsobienaszespotkanie.
Wziąłjązarękęisplótłichpalce.Jegodotykbyłciepły.
Opiekuńczy.Tegowłaśniepotrzebowała.Tejbliskościisiły.Nawet
kiedysamastarałasiędawaćmuwsparcie,wrezultacietoonbył
zawszedlaniejopoką.
Ścisnąłjejdłoń.
–Możemypodrodzezajrzećdotwoichrodzicówidaćimznać,
żejesteścałaizdrowa,apóźniejodwiozęciędodomu.
Gdyruszylidodrzwi,mignęłojejnagleprzedoczamicoś
czerwonego.Wdrugimkońcupomieszczeniabrunetkawczerwonym
swetrzerozmawiałazkimśwmundurze.
NikkizatrzymałasięwpółkrokuiwypuściłarękęTylera.Kobieta
odwróciłasię,patrzącnamężczyznę,którywszedłwłaśnie
dopoczekalnizaplecamiNikki.Wstrzymałaoddech.Nie,tonieErika.
–Nikki,cosiędzieje?Sprawiaszwrażenie...rozkojarzonej.
–Nic.Wydawałomisię,żekogoświdzę.
Rozejrzałasiępozatłoczonympomieszczeniu.Wszędziewokół
