Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
psychiatryczneposłużyłynazistomjakoprzestrzeńtestówrozwiązań
zastosowanychkilkalatpóźniejwAuschwitz),nadrugimpiętrzezaś
niewielkawystawaprezentującadwastuleciahistoriizakładuwSon-
nenstein.WjednejzszufladodnaleźćmożnafotografięDanielaPaula
Schreberaikrótkąnotkęmupoświęconą.Towarzyszącyuczestnikom
wolontariuszecierpliwieodpowiadalinawszystkiepytania.Następnie,
jużwszyscyrazem,udaliśmysiędojadalninaobiad.Podanopotrawkę
zkurczaka,nadeserzaśkandyzowaneowoce.Przystołachtoczyłysię
mniejformalnerozmowy.Poznawanosię.
Poobiedziezeszliśmynaparter,gdziewdużejpustejsaliodbyłsię
artystycznyperformanceinspirowanypostaciąSchreberaihistoriąza-
kładuSonnenstein.Występmiałcharakterawangardowy:ubranawstrój
dojogiartystka,poruszającsięsztywnoikompulsywnie,coprzywodzić
miałowidzowinamyślruchymarionetki,zapomocąszarejtaśmyma-
larskiej(naprawdęmaonakolorbrązowy)pieczołowicietworzyłageo-
metrycznąizamkniętąprzestrzeńświataswegoszaleństwa,bynastępnie
zniszczyćgo,zmiąćicisnąćprzedsiebiewgeścieradykalnegozerwania.
Pokrótkiminieformalnymomówieniusensuperformance’uwszyscy
skierowalisięwstronęsalikonferencyjnej.
Byćmożetoponownezanurzeniesięwznajomyrytmwystąpień,
pytańidyskusjizadziałałorozleniwiająco.Byćmożesprawiłtoobfity
obiad.Poczuliśmysięsennie.Deszcznadalpadałipowolizapadałzmrok.
Niebezpiecznewarunkidoprowadzeniasamochodu.Postanowiliśmy
wracać.
