Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.nNajczęściejopisywanyprzypadekhistoriipsychiatrii”
Zamiastzabieraćgłos,wolałbymraczejbyćobjętyprzezmowęiniesiony
pozawszelkimożliwypoczątek.Pragnąłbymzobaczyćsiędopierowchwili,
gdymówięgłosembezimieniapoprzedzającegomnieoddawna1.
Copowiedziałbyówgłos,gdybymiałwymienićnazwiskoDaniela
PaulaSchrebera?UsłyszelibyśmyzapewneiścieFlaubertowski,azarazem
mającycośzreklamowegosloganukomunał:nPrzypadekSchrebera-
najczęściejkomentowanyprzypadekwhistoriipsychiatrii”
.Jakwwy
-
padkuwiększościkomunałów,równieżitutrudnowskazaćautorazacnej
frazy.Zważywszynafakt,żewrazzdrugą-następującąbliskopółwieku
poukazaniusięfundamentalnejinterpretacjiautorstwaFreuda-falą
publikacjipoświęconychprzypadkowiSchreberakomunałtenpowraca
zazwyczajwformiepozbawionegoźródłacytatugdzieśnapierwszych
stronachtekstu,uznaćnależy,żestanowiondeklaracjęprzynależno-
ścidopewnejtradycji,niezaś-jakmożnabysądzić-stwierdzenie
empirycznegofaktu.JakkolwieksformułowanienprzypadekSchrebe-
ra”dośćczęstopowracawliteraturzepsychoanalitycznej,zwłaszcza
wkontekściepsychoanalitycznychrozważańnadproblemempsychozy,
tojednakwartościowychinowatorskichkomentarzyposzerzających
zakresnaszejbiograficznejalbofaktologicznejiteoretycznejwiedzyna
tentematwciążjeststosunkowoniewiele.Wpozostałychentuzjazmdla
1M.Foucault,Porządekdyskursu,tłum.M.Kozłowski,Gdańsk2002,s.5.
15
