Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rodziceuważali,żetajestadekwatnieskuteczna.Dotychczasfrustracjędziecka
wdzieńiwnocymatkaodczytywałajakowskazaniedokarmienianażąda-
nieijesttojedynaznanadzieckumetodaregulacjiemocji.Ojciecprzyznaje,
żewcześniej,czasemzostawałzcórkąsam,abymatkamogławyjśćzdomu,ale
odkilkutygodnitotakżejestutrudnione,bocórkadomagasięobecnościmatki
wzasięguwzrokuprzezcałyczas.
Wzwiązkuzbrakiemobjawówchorobysomatycznejpostawionodiagnozę
zaburzeńbehawioralnychorazskupionosięnawdrożeniuzmianwcodzien-
nymfunkcjonowaniudziecka.Zrodzicamiprzeprowadzonopsychoedukację
dotyczącąprawidłowychetapówrozwojowychmałegodzieckaorazichcech
charakterystycznych.Wskazanonainnemożliwerozwiązaniasytuacjifrustru-
jącychdladzieckawciągudnia,np.nazywanieuczućdziecka,minipsychodra-
ma,odraczanielubewentualnieodwracanieuwagi.Zaproponowanorównież
zmianywrytuałachokołosennych-karmieniepiersiąprzedkąpieląimyciem
zębów.Stopniowewdrażanieumiejętnościzasypianiazminimalnąingerencją
rodzica.Wciągukilkutygodnidoszłodoredukcjiliczbywybudzeń.Dziecko
przebudzałosię1-2razywciągunocy.Poprawiłasięrównieżtolerancjafru-
stracjiwciągudnia.Zewzględunautrzymującesięprzebudzeniawłączono
ojcawproceszasypianiaorazzaproponowano,abydzieckomiałowłasnąsy-
pialnię.Pokrótkimokresieregresudzieckozaczęłospokojnieprzesypiaćcałe
noce.Przysporadycznychpobudkachpopierwszymepizodziesnunocnego
dziewczynkabyłakonsekwentnieodprowadzanaprzezrodzicówdoswojego
łóżeczka.
OpisprzypadkuII
Rodzicezgłosilisięzdzieckiemnabilans4-latka.Chłopiecwesoły,radosny,
żywoeksplorowałotoczenie,wchodziłwkontaktzeznanymmujużzpoprzed-
nichwizytlekarzem.Wtrakcierozmowynatematfunkcjonowaniachłopca
matkazgłosiła,żedzieckomiewaznaczneproblemyzewstawaniemranodo
przedszkola,przezcorodziceczęstospóźniająsiędopracy.Podopytaniuujaw-
niłarównieżtrudnościzwieczornympołożeniemsiędołóżkadziecka.Matka
podawała,żesynwczasie,kiedyjegorówieśnicyzaczynająkłaśćsiędołóżka,
dostajendrugiegonapędu”
,wtedynajchętniejbyskakał,bawiłsię,grałwpił-
kęlubpluskałsięwwannie,zalewającłłazienki.Ojciecdodał,żechłopiec
częstowciągagowporzewieczornejwfigleiżarty,którychmimonajszczer-
szychchęciniejestwstanieprzerwać.Rodzicewswojejbezradnościpozwa-
lajądzieckunbiegać,ażsięzmęczy”idopiero,kiedydzieckostajesiędrażliwe,
58
MAŁEDZIECKO0–6.R.Ż.