Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mnie.
–Niebądźtakiprzemądrzały.Myślałamotymdomuzawaszym.
–Noicomyślałaś?
–Och,głupiś,przecieżtopustydom.Tatamówi,żezawszestał
pusty,odkądtumieszkamy.
–Chybapowinniśmygozwiedzić–rzekłDigory.Byłowiele
bardziejpodniecony,niżnatowskazywałtonjegogłosu.Bo
oczywiściemyślał–takjakiwybyściepomyśleli–owszystkich
możliwychprzyczynach,dlaktórychdommógłstaćpustyprzeztak
długiczas.OtymsamymmyślałaPola.Żadneznichnie
wypowiedziałosłowa„duchy”.Obojejednakczuli,żejeślijużsięraz
cośzaproponowało,tobyłobygłupiotegoniezrobić.
–Notoco,idziemytamzaraz?–zapytałDigory.
–Dobrze–zgodziłasięPola.
–Niemusisz,jeśliniemaszochoty–dodałDigory.
–Jeślitysięnieboisz,toijanie.
–Musimytylkosięzastanowić,poczympoznamy,żejesteśmyjuż
wtamtymdomu.
Postanowiliwyjśćnaklatkęschodowąpoddaszaizmierzyćją
krokamitakdługimi,jakodległośćmiędzyjednąkrokwiąadrugą.To
dałobyimpojęcie,ilekrokwiprzypadanajednopomieszczenie
poddasza.Dotegotrzebadodaćzeczterykrokwienakorytarzmiędzy
dwomapoddaszamiwdomuPoliitęsamąliczbęnadrugie
pomieszczenie,wktórymbyłasypialniasłużącej.Wtensposób
mielibydługośćcałegodomu.Podwojenietejodległościdoprowadzi
ichdokońcadomuDigory’ego.Jeślibędątamjakieśdrzwi,toznaczy,
żeprowadząnapoddaszepustegodomu.
–Chociażwcaleniebyłbymtakipewien,żejestnaprawdępusty–
powiedziałDigory.
–Dlaczego?
–Założęsię,żektośtampotajemniemieszka,ktoś,ktowychodzi
