Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
się,żechybaocośpyta.
Nakrótkąchwilęzapadłacisza.
-DerHerrLeutnantfragtdich,werDubist!?-żołnierzzhełmem
nagłowiewarknąłnerwowoprzezzaciśniętezębyiskierowałlufę
karabinuwprostnamąpierś.
Nierozumiałemanijednegosłowa.
-Ganzruhig,Soldat–odezwałsiętendrugi.-DerMannversteht
esnicht,waswirzurihmsagen–poczymzerknąłwlewo,ajego
wzrokspocząłnapółcewiszącejponadstołem.
Obróciłsięnapięcieipodszedłwjejkierunku.Najpierwsięgnął
poksiążkę,zerknąłnastronętytułowąiprzewertowałstronice.
Następniewziąłwdłoniemetalowepudełkoizdjąłwieko.Powoli
zacząłprzeglądaćzawartość.Byłbardzodokładny.Jednaz
kremowychkopertprzykułajegozainteresowanie.Wyjąłześrodka
listizacząłczytać.Domyśliłemsię,żetrzymawdłoniach
wiadomośćodHelmutavonGerswalde.Nagleobejrzałsięprzez
ramięispojrzałnamojątwarz.Naszeoczyspotkałysięnakrótką
chwilę.Niemiałemśmiałościpatrzećwjegoźreniceiopuściłem
wzrok.Wpatrywałemsięwcholewyjegowysokichbutów,które
byłypokrytekurzemzpolnychdróg.
Oficerpodszedłdookna,przezchwilęspoglądałnaświatpo
drugiejstronieipowiedziałjakbydosiebie:
-Wieichessehe,derSturmbannführerMartinFickenistschon
angekommen–poczymzwróciłsięwkierunkużołnierza,który
stałprzedemnąirzekł–sageesihm,wasfüreineSituationwir
hierhaben.
-Jawohl,HerrLeutnant!-Wojakstrzeliłobcasami,obróciłsięna
pięcieiwyszedł.
Stałempodścianązlekkopochylonągłowąiniemiałempojęcia,
cosiędzieje.
Mężczyznadoktóregożołnierzzwracałsię„HerrLeutnant”,zrobił
dwakrokiwprzód,czubkiembutadelikatniekopnąłwjednąznóg
roztrzaskanegotaboretuipatrzącwstronęotwartychdrzwi,
11
