Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wałąszybkościąiczekałemcierpliwie,ażzamilknie.Jejsłowa
umykałymoimuszom,równiedobrzemogłabywyznawaćswoje
grzechyalbopomstowaćnamnie,żezawracamjejgłowępier-
dołami.Naglezamilkłaisekundępóźniejskierowałaswojeźre-
nicenamojątwarz,awyrazjejoczuzdawałsięmówić:
–Nocotakstoiszjakkołek?Chceszjeszczeocośzapytać?
Bojaknie,tospadajstarydziadu!
Chrząknąłem,żebyukryćswojezmieszanieizapytałemnie-
pewnymgłosem.
–Możnaupanikupićbiletdostacjidocelowej?
–Oczywiście,żemożna–odparłatakimtonem,jakbychciała
mioświadczyć,żewłaśniezostałemzwycięzcąwkategorii„naj-
głupszepytaniednia”.
–Wtakimraziepoproszę–rzekłeminatychmiastdodałem:
–Aczybyłabypanijeszczetakmiłainapisałaminakartcein-
formacjeopołączeniach?
Kasjerkaprzewróciłaoczami,jakbyspełnieniemojejprośby
miałojąkosztowaćkatorżniczywysiłek.
Byładokładniezapięćtrzecia,kiedyspacerowałempopero-
nieijarałemszluga.Wpewnymmomenciespojrzałemwlewą
stronęiponadzielonymikoronamidrzew,dostrzegłemczubek
dzwonnicywronieckiegowięzienia.Jejwidoksprawił,żepoczu-
łem,jakmojeserceogarnianieprzyjemnychłód.Czymprędzej
odwróciłemsięwprzeciwnymkierunku.Łypnąłemwzrokiem
nazegarwiszącypodzadaszeniemperonu.Jeszczetrzynaście
minut–syknąłemwmyślach.–Ostatniecholernetrzynaściemi-
nutiznikamstądnadobre!
Szynykolejowepołyskiwaływpromieniachlipcowegosłoń-
ca.Spoglądałemnatrakcję,którabiegłaprzedsiebienawprost
ichowałasięwoddalipośródgęstwinyzielonychdrzew.Nie
potrafiłemsprecyzowaćdokładniemiejsca,wktórympółwieku
temukroczyłonaszearbeitskommando,alegdzieśtamwoddali
22
