Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zktóregoprzyszliśmy”8.
■
TakteżspoglądanatoRilkewPierwszejElegii,kiedy
poszukującsiłymogącejnambyćpomocną,dostrzeże
jąwzwierzętach.„Ach,któżmógłbynambyć
/użyteczny?”–pyta,podsuwającmożliwąodpowiedź:
„Nieaniołowie,nieludzie,/aprzemyślnezwierzętajuż
sąnatropie,/żeniejesteśmybezpieczniezadomowieni
wświecie,/którychcemyzrozumieć”9.
FindigeTiere
spostrzegły(
merken
)to,cozawszechcieliśmyprzedsobą
ukryć–żeniejesteśmywdomu(
zuHaus
),azatem
żenaszerozumienie,któregogłównymijedynymcelem
byłowłaśniezbudowaniewokółnas„domu”,byłojedynie
pragnieniem,próbąrozumienia.Wspierałyjąnasze
„przyzwyczajenia”(
Gewohnheit
)i„wyuczonezwyczaje”
(
erlernteGebräuche
),oparteniezmiennie
namechanizmiemocnegoróżnicowania(
zustark
unterscheiden
),aleniemogływywieśćnaszychwysiłków
pozasferępróbowania.Wostatecznymrozrachunku
żmudniewznoszonakonstrukcjabycia
zuHaus
okazuje
sięprowizorycznąbudowląpełnąszczelin,przezktóre
dochodząnaspowiewy„wielkichtajemnic”(
grosse
Geheimnissebrauchen
).Zwierzęnależydokręgupróby,
byciajakosposobustawianiaczołaniegotowemuświatu.
Montaignepiszesweesejezwanepróbami„jakzwierzę”.
IdeapróbyłączygozNietzschem,dlaktóregoczłowiek
wciążpróbujebyćczłowiekiem.Jest„przejściem
izejściem”10.
