Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ludzietakwłaśnierobią.
Podeszłabliżejiskrupulatnieprzyjrzałasiękażdejfotografii.
Chciaławyczytaćznichizapamiętaćjaknajwięcej.
–Bojąkocham.–Usłyszałagdzieśzzapleców.
–Rozmnażaniejużjestnieważne?–Odwróciłasięnapięcie.
–Przecieżodemnieoczekiwałeśprzedewszystkimtego.Przeztosię
rozstaliśmy!
–Nieprzezto.Popierwsze,totyodeszłaś.Podrugie,ztobąnie
byłonawetszansnarozmowęodzieciach–wyjaśnił,popijając
drobnymiłykamikawęzeswojegokubka.–Wogóleniechciałaś
zemnąsypiać,chybażenatwoichwarunkach,zabezpieczonapozęby,
aitoniechętnie.Wdodatkujakośnigdyniewpadłaśnato,żeby
miwytłumaczyćdlaczego.
–Iztegopowodu,wramachzemsty,musiałeśgzićsięzpołową
PomorzaZachodniego?
–Trochęprzesadzasz–przerwałstanowczymtonemtęwzajemną
falępretensji.–Zresztątobezznaczenia.Samawidzisz,żenasze
małżeństwookazałosiękompletnymniewypałem.Niemadoczego
wracać.
–Sprawdźmy–zaproponowała.Następnieodstawiłakubek
napodłogęiwczepiającsięrękamiwkoszulęAndrzeja,zaczęła
goznienackacałować.
Przezkrótkąchwilępoddawałsiębezoporu,ulegającczemuś,
cobyłodziwnąmieszankązadawnionegożaluiobecnego
zaciekawienia.Wjednejręcewciążtrzymałkawę,drugąnonszalancko
włożyłdokieszeni,udając,żezachowujepełnąkontrolęitospotkanie
wcaleniejestdlaniegotrudne.Wreszciecofnąłsięodwakroki
ispytałzironią:
–Ico?Naglepolatachzrozumiałaś,żejednakcośnasłączyło?
Przyglądałamusiębadawczo,jakbyusiłowałagorozgryźć.Kiedy
takstała,musiałprzyznać,żewciążjestniezwyklepięknąkobietą.
Możenawetpiękniejsząniżdawniej.Wydawałamusiębardziej
naturalna,nietakdopracowana,ztąnadmiernąstarannością
wewszystkichszczegółachwygląduiwkażdymruchu,jaksztuczna
kukła.
–Niewątpliwie.Nadalwiesz,jakąlubiękawę–stwierdziła,
wskazującporzuconynapodłodzekubek.
–Poprostumamdobrąpamięć–odparował,wzruszającramionami.
–Toprzecieżbezznaczenia…
–Pieprzysz–przerwałamuipozornieniedbałymgestemrozpięła
