Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
windzie.Wtedyudałojejsięumknąć.Terazjednaksytuacjawyglądała
znaczniegorzej.
Ciemnośćwzmagałalękipodsuwaławyobraźniprzerażającewizje.
Edytastałaopartaplecamiodrzwi,świadoma,żezostałyzamknięte
odzewnątrznaklucz.Napięławszystkiemięśnie,szykującsię
dowalkiznieznanymwrogiem.Sercejejwaliłotakmocno,
żezastanawiałasię,czytadrugaosobatosłyszy.Walczyłazesobą,
byniekrzyczećzestrachu.Naglespodprzeciwległejścianydotarł
doniejschrypniętyiniepewnydamskigłos:
–Naprawdęjesteśpielęgniarką?
Zamarła.Tysiącmyśliprzegalopowałojejprzezgłowę,awraz
znimiprzyszłaulga.Aniechto!Nieuwięzilijejtusamej!Obok
wgęstymmrokusiedzidrugakobieta.Trzebawydobyćzsiebie
wmiaręludzkiedźwięki,jakośjąuspokoićimożeczegośsię
dowiedzieć.
Przełknęłaślinę.Gardłowydałojejsięsucheizaciśnięte.
–Nie…Tochyba…Topomyłka.Tak…Napewno…
–Niesądzę,Błażejwydawałsiębardzozadowolonyiodrana
obiecywałmitowarzystwo.Bałamsię,żewepchnietutegomałego,
żebymwramachtreningumiałakogoniańczyć–mówiłacierpkim,
pozbawionymemocjigłosemginącawciemnościpostać,jakbybyłojej
wszystkojedno.
Blińskapostanowiłasiętymniezrażaćijużniecopewniej
pociągnęłarozmowę:
–Któryto?Tenblondynzkotami?
–Ten.DrugitoAkson.Odniegotrzymajsięmożliwiezdaleka.
Lepiejmuniepodpadać,robisięcorazbardziejagresywny.
–Zauważyłam…
–Błażejowimożeszzaufać.Totakipoczciwygłupek.Wszystkie
zwierzakidoniegolezą.Imadelikatneręce.Tylkoniebierzodniego
fajek.–Kobietachybalubiłasobiepogadać,bowcalenietrzebabyło
ciągnąćjejzajęzyk.
–Niepalę.
–Ibardzodobrze.Tocholernieniezdrowe.
–Jesteśchora?
–Nie.
–Topococipielęgniarka?
–Cozaróżnica,skorożadnejtuniema?
Edytabyłaniemalpewna,żelokatorkaprzyczepyzirytacją
wzruszyłaramionami.Mimotowypytywaładalej:
