Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
16UGdzieFreuddeszy‑
fruje,tamLacanzwracasię
wstronęmowy,którazostaje
niema".J.Rancière:Politique
etesthétique,entretien.In:
Idem:Ettantpispourlesgens
fatiguésś,s.351.
17J.Rancière:Lamésen-
tente.Paris1995,s.183.
15
estetycznymitekstamiFreudaiwysiłkiemtych,którzyuważają
sięzaspadkobiercówautoraWstępudopsychoanalizy(L’inconscient
esthétique,s.74)16.CiostatniwwiększościpracujązfigurąInnego,
któregoobecnośćjestzaledwieodczuwalnaiwymykasięsymboli‑
zowaniu.Jaknamwiadomo,topodejścieniezgadzasięzobrazem
Freuda,zaproponowanym-zpunktuwidzeniawłasnejtypolo‑
gii-przezRancière!a.Wgronietychnieprawomocnychspadko‑
biercówznajdujesiętakżeautor,zktórymRancièrewswych
dziełachnieustanniepolemizuje.JestnimJean‑FrançoisLyotard
(L’inconscientesthétique,s.75-76).ZatemRancièreokrężnądrogą
powracadojednegozeswoichwielkichtematów,czylikrytyki
Użałobnegomyślenia".
[UEtyka[ś]topropozycjaskierowanadofilozofii,bytasięuni‑
cestwiła,byzawierzyłaabsolutnieInnemuiodpokutowałazagrze‑
chypopełnianewimięTożsamego[ś].Filozofiastajesięwtedy
myśleniemżałobnym"17.UJednaktotekstyJean‑FrançoisLyotarda
najlepiejpokazują,jakestetykawciąguostatnichdwudziestulat
stałasięszczególnymmiejscem,gdzietradycjamyślikrytycznej
przekształciłasięwpieśńżałobną.JegoreinterpretacjaKantowskiej
analizywzniosłościwprowadziławobrębsztukipojęcie,którefilo‑
zofzKrólewcaumieściłpozajejgranicami.Zabiegtenmiałuczynić
zesztukiświadectwospotkaniaztym,conieprzedstawialneico
paraliżujekażdąmyśl"(Dzieleniepostrzegalnego,s.66)].
Analizaestetycznychtekstówtwórcypsychoanalizystajesię
tymsamymaktualnadziękitemu,żeteorięnieświadomościprze‑
suwazdziedzinypsychoanalitycznejnaterensporuopolityczne
znaczenieizasięgposzczególnychpodejśćdoświadectwaniemej
mowy.LyotarddziełoFreudaujmujejakojedenzfilarówestetyki
wzniosłego(L’inconscientesthétique,s.76).ZkoleiRancièrewyj‑
mujeFreudaztejtradycji.Zwątpienietomaformępodkreślenia
paradoksalnegowymiaruzwiązków,którełącządziełoFreuda
iestetycznyporządeksztuki.PolitycznywymiarRancière!owskiej
interwencjipoleganatym,żewyzwalaonadziedzictwoFreuda
zpułapkiżałobnegomyślenia.Rancièreudowadnia(itutajpozo‑
stajewiernykluczowejtendencjiFreudowskiegomyślenia),że
myślenie,któreniemyśli,niejestzkoniecznościniemyśleniem,
toznaczywylewemnieprzedstawialnegowewnątrzsamegoprzed
‑
stawieniaalboślademniewyartykułowanejegzystencjiInnego;
udowadnia,żeniemeznakimogąprzemawiać.
Napoczątkuzaznaczyłem,żeRancière!owskiejinterpreta‑
cjiFreudowskiegoujęcianieświadomościprawdopodobnienie
możnapołączyćzpodejściem,któreFreudowskigestrozumiejako
odkryciewpełnymznaczeniutegosłowa.Jednakszczegółowalek‑
turatekstuRancière!atęhipotezęosłabia.Kluczowymmotywem
Estetycznyrodowódnieświadomości:RancièreiFreud
