Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niebójnic.–UśmiechniętyoduchadouchaKrzysiek
wskazałnapękatątorbę,którastałaopartaodrzewo.
–Mamyprzecieżcałyzapasłychyicoli.Wystarczy
dorana.
OdstronywillinadeszłaEliza,trzymającwrękach
ogromnąmiskęsałatki.
–Komuwitamin?–zagaiławesoło,stawiającnaczynie
naturystycznym,plastikowymstoliku.
–Weźniepytajinakładaj,dziewczyno!–Seweryn
żartobliwiepuściłokoipodałElizieswójpustyjużtalerz.
–Dzisiajrobiłemtreningnamasę,tomuszęporządnie
zjeść.
MuzykazprzyniesionegoprzezKrzyśkasprzętutłukła
niemiłosiernieintensywnymbitemiklawiszowymi
rytmami,idealniewpasowującsięwklimatimprezy
ogniskowej.Częśćosóbdelikatniepląsała,trzymając
wdłoniachostatniejużbutelkipiwa,omiatana
pomarańczowymirefleksamipłonącegoognia.Ktośtam
opowiadałdowcipy,ktośinnyplotkowałotym
iotamtym,cochwilęwszyscyzanosilisięśmiechem.
Bawiliśmysię,piliśmy,jedliśmy.Korzystaliśmyzżycia,
młodościibeztroski.
Naglestałosięcośbardzozłego.
WpewnymmomencieSewerynsięzakrztusił,upuścił
talerzykzjedzeniemizłapałsięzagardło.Przewrócił
błagalnieoczami,proszącwtensposóbopomoc.Marta,
którastałanajbliżej,natychmiastdoniegodopadła
izaczęłaintensywnieuderzaćdłoniąpoplecach,
bypomócmuwodkrztuszeniu.
–Pomóżcie!–krzyknęłazrozpacząwgłosie.–Onsię
dusi!
Rozmowynatychmiastzamilkły.Wszyscyjak
nazawołanierzuciliśmytrzymaneprzedchwiląbutelki
