Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Seweryn.–Martaszturchnęłarękąleżącego
chłopaka.–Jużmożeszwstać,zrobiliśmyichwbalona.
Tenpoderwałsięnaglenaprostenogiiteżryknął
śmiechem,pokazującpalcemwskazującym
nazdumionychkolegów,którzydalisięnabraćnataki
prostynumer.
–Alejazda!–zawołał.–Aledaliściesięzrobić!Przecież
nicminiejest!
PierwszyocknąłsięMichał.DopadłdoSeweryna
izłapałgozaramiona.
–Tykretynie!–wrzasnął.–Myśleliśmy,żenaprawdę
cościsięstało!
Krzysiek,zrezygnowany,odetchnąłgłęboko.
–Ha,ha,ha...–stwierdziłkwaśno.–Alesię
uśmialiśmy...
Dziewczyny,którechybanajbardziejprzestraszyłysię
całejsytuacji,niekryłyoburzenia:
–Kurwa!Pogięłowasdoreszty?!–Elizaażzaklęła,
coprzydarzałosięjejniezwyklerzadko.–Chcecie,żeby
ktośtunazawałprzezwaspadł?Debile!
Podłuższejchwilipotwornenapięciezeszłojuż
zewszystkichipowoliwracaliśmydożywych.
–Nodobra–stwierdziłemzniesmaczony.–
Good
joke
.Alejużnieróbcietakichnumerów,dobrze?
–Popatrzyłem,jakmisięwydawało,bardzosurowo
naobojenaszychprzyjaciół,całyczaszadowolonych
zdoskonałegodowcipu,któryudałosięimprzedchwilą
wykręcić.–Swojądrogą–mruknąłemjużtrochęmniej
surowo–dobrzyzwasaktorzy.Możepowinniściepójść
doAkademiiTeatralnej,anienaekonomię?Długo
trenowaliścietennumer?
MartaotrzepałaSewerynowiplecyzpiachuiliści,które
