Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AnetaRzepka:SonataomarzeniachRW2010
kręconewłosy.Jejokrągłepoliczkizawszezdobiłdelikatnyrumieniec.Nosmiała
mały,niecozadarty,ustapełne,czerwone,skoredouśmiechu.
–Cześć,mamuś–powiedziała,spoglądającnamatkę.–Zrobiłamzakupy.
–Todobrze.Janiemiałamdziśdotegogłowy.Byłamwtwojejszkole.
DelikatnyuśmiechznikłwtwarzyIzy.
–Jednaksięwydało–szepnęła,uciekającwzrokiem.
Nataliapodeszładocórkiipodłożywszypalecpodjejbrodę,zmusiłado
spojrzeniasobiewoczy.
–Wzięłaśtepieniądze?–zapytała.
–Tak.
Nietakiejodpowiedzioczekiwała.Zbladła,nogiugięłysiępodnią.Trzymana
wdłoniparasolkaupadłanadywan.
–Poco?–zapytałalekkodrżącymgłosem.Wciążmiałanadzieję,żeistnieje
jakieśracjonalnewyjaśnienie.
–Byłymipotrzebne.
–Jutrooddaszjewychowawczyni,przeprosiszi…
–Niemogę,mamo.Niemamich.
–Jaktoniemasz?Cowięcznimizrobiłaś?!
Izanieodpowiedziała,odwracająctwarzwdrugąstronę.
–Spójrznamnieipowiedz,dlaczegotakbardzomnieupokorzyłaś?–zażądała
Natalia.–Czytakcięwychowaliśmy?Nacowydałaśpieniądzekolegów?
Dziewczynawciążnieodpowiadała.Skuliłasiętylko,splotłaręcenapiersiach,
opuściłagłowęizagryzaławargi,żebypowstrzymaćnapływającedooczułzy.
Sprawiłamatceprzykrość,ategoniechciała.
Nataliapoczuła,żeopuszczająjąsiły.Nagleświatzawaliłjejsięnagłowę.
Wyszłazpokoju,trzaskającdrzwiami.Byłazdenerwowana.Chybaporazpierwszy
wżyciuzawiodłasięnaIzie.Usiadławkuchni,zdjęławkońcumokrąkurtkęi
8
