Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
posturywyglądałniewinnie.Iletenczłowiekmiałwsobiehistorii…
Byłtakiniezwykływizualnie,mentalnie,ażnierealny…alebył.
Wyślizgnęłamsiępowolizłóżkaipostanowiłamwziąćprysznic.
Odświeżonaiowiniętaszlafrokiemwyszłamnaolbrzymitaras
zwidokiemnabezkresnyAdriatyk.Konieclutegoipełnesłońce,bajka
–pomyślałam,opierającsięobarierkęiobserwującmężczyzn
ściągającychsiecizwody.Czasnachwilęstanąłwmiejscu,
ajapoczułamsięszczęśliwa.Teoretyczniewiększość
problematycznychkwestiirozwiązałasięsama,pozostawałozgrabne
uwolnieniesięodSalvatore.Postanowiłamobmyślićplan,biegając.
Poczułamwielkąochotęnajoggingpoplaży.Pogodabyłaidealna,
butyniebyłymipotrzebne,awiedziałam,żeresztęstrojuznajdę
wwalizce.
Kiedysięodwróciłam,zobaczyłamSimone.Stałzrękami
założonyminapiersi,opartyoframugędrzwi.Nabiodrach
przewiązanymiałręcznikizuśmiechemnatwarzypatrzyłwmoim
kierunku.
–Obudziłamcię?–zapytałam,zbierającwłosyisplatającjewkok
naczubkugłowy.
–Nie,obudziłmnietelefonodkolegizpracy.Jakcisiętupodoba?
–odpowiedział,podszedłdomnieiobjąłodtyłu.
–Tujestjakwraju.Ażtrudnodopasowaćfragmentyhistorii,którą
miopowiedziałeśoAlbanii,dotejpanoramy–powiedziałam,
rozglądającsięzzachwytempookolicy.
–Możemywzasadziekupićjakiśkawałekziemiiwybudować
sobiehotel,zapieniądze,któremiukradłaś–szepnąłrozbawiony,
przygryzającpłatekmojegoucha.
–Omatko,pieniądze!–Przypomniałamsobie,żepozaSalvatore
mamyjeszczepółmilionaeuro.–Simone,tyjakchcesz,jedźdotej
swojejpracy,jachybaniejestemnatogotowa–poinformowałam,
czując,jakulatniasięzemniecałyluzsprzedchwili,awpodbrzuszu
