Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ptŏka,iposwojymugibkojōmôdprawiył.
–Awiysz,jakebyłojejimiano?–zapytałAdolf.
–Jakośna„p”abo„b”,naleterŏzkisieniyspōmna.
–Albertpokręciłgłową.
–Szkoda.Bargiełmożnomiołrecht,nalerichtichcosik
tukejniysztimuje.Muszasiejaknŏjgibcijtrefić
zeWolnikym–odparłJendrysek,obracającwpalcach
papieros.
–Jutroranomajōmprzywiyźjakigośumrzika
zeKatowic,tonimdŏchtōrzaczniegociōńć,bydziepiył
bōnkawa.Zŏwdytakrobi,dyćwtedymożeszgotrefić.
–Takzrobia.Wiyszco,Albert,porzōndnyzciebie
karlus,niytakipogupiałyjakStanikBelka.Ônsiemyśli,
cojakprzijechołtukejkajśspodeLwowa,tojużjewielkŏ
perzōnaiwszystkerozumypozjŏdoł.
–StarszyposterunkowyPawełEsterski,wiysz–tyn
corichtichweLwowiemieszkoł–lachołsiezniygo
igŏdoł,coBelkaprzijechołzjakijśwsizabityjdechami,
Lwowanaôczyniywidzioł,asianomuzeszczewikōw
wyłazi.
–Ja.Nacotonōmprzyszło,cotakezGrażyńskim
poprzijyżdżaliisiedorzōndzyniŏbierōm.
Porozmawialijeszczetrochęorobocie,odzieciach
–zwłaszczaonowonarodzonymsynkuMelcera
–Richacie–ipotrzecimpiwieposzlidodomów.
NastępnegodniaczekałaAdolfatrudnarozmowa,zktórą
wiązałwielkienadzieje,aleteżwielkieobawy.
