Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Całkiemnieźle–odpowiedziałNariman.–Pochylanie
sięjestdlamniepostawąnaturalną.Ikorzystam
zokazji,bybliżejprzyjrzećsięobiadowi.Pomfret
mazbolaływyrazpyska.
–Możejakiśpyłekwpadłmudooka–zasugerował
Jezad,achłopcyroześmielisię,gdydziadekzaśpiewał
doswoichrybichgłów
DustGetsinYourEyes
18.
Kumiwybuchnęłapłaczem.
–Zadowolenijesteścieterazzeswojegowiatraka?
Przezwasprzepadłobiad,nadktórymmęczyłamsię
wkuchni.
Roksanastwierdziła,żenicnieprzepadło,wszystkojest
wdoskonałymporządku,atakkurzuzostał
udaremnionybłyskawicznąakcją.Idodała:
–Niemogęsięjużdoczekać,żebyzjeśćwięcejtego
pysznego
dhandar-patijo
.
Popatrzywszydogóryinaboki,Dźalogłosił,
żeprzestrzeńpowietrznaznowujestbezpieczna.
Podnieśliwięcgłowyiprzystąpilipracowicie
dojedzenia,żebypocieszyćKumi.Brzęczeniezastawy
byłojedynymodgłosemprzystole.
Wówczasciszęprzecięłozawodzenieelektrycznego
narzędzia.Kumicisnęłanastółserwetkę.
–Cozadużo,toniezdrowo,wytrzymamjeszcze
delikatnepostukiwaniemłotkiem,aletakiepiekielne
wierceniejestniedozniesienia.
Wystawiłagłowęprzezokno:
–PanieMunśi!Proszęskończyćztymhałasem!Halo,
EdulMunśi!Mamyobiadurodzinowypapy!Proszę
tomożewziąćpoduwagęinatychmiastprzerwaćten
