Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Medialneujęciastarości
Skojarzeniazestarościąsąnajczęściej(itoniezależnieodwieku)
negatywne,ażartygorzkie,bowyrażająlękiobawyprzedstarością
własną–odległąlubbliską–alezawszeniepokojącą.Niepokój
dotyczychorób,ajeszczebardziejutratysamodzielności
iuzależnieniaodinnych,częstowyrażasięwunikaniunawetsłów
„starość”i„ludziestarzy”,azastępowaniuichsynonimami:ludzie
starsi,późnadorosłość,wiekpodeszły,trzeciwiek.
Starośćstajesięczymśwstydliwym,aprzymiotnik„stary”
rodzajemobelgi.Obecnośćwspołeczeństwieosóbstarychjest
najczęściejignorowana,bardzotrudnojestkupićszersze,wygodne
obuwielubdobrzeskrojonąodzieżwiększychrozmiarów.Ławki,
naktórychidącaulicąosobastaramogłabyprzezchwilęodpocząć,
bywająusuwane,anapisynaproduktachsączęstodrukowanetak
drobnymiliterami,żeniemożnaichprzeczytaćnawetwokularach.
Prezenterzywmediachstarająsięmówićbardzoszybko,tak
żeosobygorzejsłyszące(najczęściejzproblemamizselekcją
dźwięków)niewielemogązrozumieć.
Temusmutnemuobrazowistarościprzeciwstawiasięobrazinny
–ludziwpodeszłymwiekupełnychżyciaienergii.Sątoludzie
kształcącysię,wędrującypogórach,chodzącydosiłowni
inadyskoteki,bezzmarszczek(usuniętychprzezznakomitekremy),
zczęstozmienianymkoloremwłosów(przezszampony
koloryzujące,bojesteśtegowarta)iprowadzącyatrakcyjneżycie
seksualne.Takiobrazjestoptymistycznyizapewneproponowany
wdobrejwierze,aleuczęściosóbstarzejącychsięmożebudzić
niepokój,gdyżstwarzarodzajobowiązkubyciaciąglemłodym
ienergicznym,„zakazbyciastarym”.Niejednokrotniekażeteż
skonfrontowaćsięzpytaniem:Cobędzie,gdysięjednaknaprawdę
zestarzeję?
Obydwatepodejściawydająsięjednostronne,gdyż
przedstawiająstarośćtak,jakbywszyscyludziestarzystanowili
grupęjednorodną,podczasgdywiadomozdoświadczenia,
żepodobniejakmłodzibywająróżni,takistarzybardzoróżniąsię
międzysobą.
