Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Oksiążce
43
PolskiLudowej.Trzeciokrescharakteryzujepowrótdorozdrobnienia
produkcjimiędzyróżnychwydawców,alezwyraźnymudziałemkilkuofi-
cyndominujących.
Dlakażdegozwydzielonychpodokresówwpierwszejkolejnościza-
rysowujęszerszetło,czylisytuacjęrynkuwydawniczegoorazliteratury
dladzieciimłodzieżywPolsce.Nanimsytuujępolskichwydawcówpu-
blikującychprzekładyfrancuskiejliteraturydladzieciimłodzieżyoraz
przedstawiamichwyborydotyczącefrancuskichautorówiutworów.Dane
ilościoweodnoszędocałejprodukcjiwydawniczejdladzieciimłodzieży
wPolscewdanymokresie,copozwalaoszacowaćmiejsce,jakiezajmowała
literaturafrancuskadlatejgrupyczytelniczej.
Następnie,korzystającznarzędzizdefiniowanychwczęścipierwszej,
analizujęstrategiepolskichwydawcówprzekładówfrancuskiejliteratury
dladzieciimłodzieżyztrzechróżnychpunktówwidzenia.Wrefleksjinad
jejroląwoferciepolskichwydawcówinspirujęsięteoriąpolaliterackiego
Pierre’aBourdieu.ElementyteoriiItamaraEven-Zoharawykorzystuję,
bysprawdzić,czywyborywydawcówmiałynaceluposzerzanierepertuaru
kulturowegopoprzezwprowadzanienieznanychdotądwPolsceutworów,
autorówlubpodejść,atakże,byocenićichrealnywpływnapolskąliteratu-
rędladzieciimłodzieży.WświetleteoriiBrunonaLatouraprzyglądamsię
natomiastwydawcomprzekładówjakouczestnikomszerokorozumianego
społecznegowydarzeniatłumaczeniowegoisprawdzam,zjakimiinnymi
aktoramiwspółpracowali.Podsumowującimportfrancuskiejliteraturydla
dzieciimłodzieżywkażdymztrzechokresów,sygnalizujęDbiałeplamy”
izniekształcenia,doktórychdoszłonaskutekwyborówwydawcówjej
polskichprzekładów.
Przezpryzmataktywnościwydawcówprzekładówposzukujęzatem
odpowiedzinaklasycznepytaniahistoriiprzekładu,wyszczególnione
przezLievenaD’hulsta116(Quis–Quid–Ubi–Quibusauxiliis–Quomo-
do–Cur–Quando–Quibono?),odnoszącjedofrancuskiejliteraturydla
dzieciimłodzieży,którapojawiłasięwPolscewostatnimstuleciu.
Abyudzielićodpowiedzinapostawionepytania,wykorzystałamprzede
wszystkimmetodębibliometryczną,naktórejużytecznośćwdiachronicz-
nychbadaniachprzekładoznawczychwskazywałnaprzykładAnthony
116L.D’hulst,WhyandHowtoWriteTranslationHistories,w:EmergingViews
onTranslationHistoryinBrazil,red.J.Milton,SaoPaulo2001,s.21–32;tenże,
Translationhistory,w:HandbookofTranslationStudies,t.1,red.Y.Gambier,L.van
Doorslaer,Amsterdam,Filadelfia2010,s.397–405.
