Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
takponiżyć.
Aletymrazemtonauczycielprzestraszyłsię
nawidokwchodzącegodoklasydyrektorazRudkiem.
ZaczęłasięlekcjaiRudekszybkozrozumiał
dlaczego.Nauczycielmusiałsłuszniesiędomyślić,
żenowyinspektorznajęzyk,któregoonuczy.
Wystarczyłobyjednojegosłowowyszeptanedoucha
dyrektora,abyłobyponauczycielu,trafiłbydołagru.
Rudekrozejrzałsiętylkodyskretnieposali,wktórej
niktnieznałniemieckiego.Łącznieznauczycielem.
Zatouczniowiewywoływanidoodpowiedzijuż
całkiemnieźleradzilisobiezjidysz.Nauczyciel,pewnie
teżbieżenieczPolski,musiałpracowaćwtejszkole
oddłuższegoczasu.
–Zdolnybelfer–powiedziałterazRudeksam
dosiebie.
TahistoriarozbawiłabyZuzę.Usłyszałjejlekko
zachrypniętyśmiech.
Oszczędziłbyjejinnych,mniejprzyjemnychprzygód,
jaktadzisiejszawtramwaju,którymtuwieczorem
przyjechał.Młodzikieszonkowcypróbowaliobrobić
śpiącegoprzyszybiepijanegoczerwonoarmistę.Zrobili
wokółniegosztucznytłokinożemrozcięlimutorbę,
którąmiałnakolanach.Aleonwtedysięobudził
ipierwsze,cozrobił,tosięgnąłpopistolet.Zabiłobu
namiejscu.Tramwajakuratsięzatrzymał,żołnierz
wstałzmiejscaisięzatoczył.
–Mójprzystanek–powiedziałiwysiadł.
Niktwięcejsięnieruszył.Rudekteżjużdawno
nauczyłsięniewtrącać.Zabicichłopcybylipewnie
wwiekuRóży,możenawetmłodsi.Rudekwysiadłdwa
przystankidalej.
AjakzacząłbybaśńdlaRóży?Możetak:WStalińsku
przedzaśnięciemwierciłemsięgorzejniżksiężniczka
naziarnkugrochuimarzłembardziejniżdziewczynka
zzapałkami.
