Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Niepomniejszającwagipoglądufilozoficznego,przedmiotemtejpracyjest
optymizmjakozmienna,jakość,cechapsychologicznaczywymiarosobowo-
ści.Wtymsensieoptymizmtopostawatego,ktodostrzegaprzedewszystkim
dobrestronyświatalubwierzywczłowieka,wpostępiprocesdoskonalenia
sięrodzajuludzkiego.Optymistaniejest,jaksięczęstomylnieuważa,istotą
(pogodnąi)naiwną,leczprzeciwnie-toczłowiekodważny,niecofającysię
przedprzeszkodami,jakienapotykanaswejdrodzeinieprzestającydziałać
nawetgdywszystkowydajesięstracone;optymizmjestrównieżuważanyza
zaczyntwórczości(SillamyN.,1994).
WedługCzapińskiego(1985)optymizmipesymizmtopewnegorodzaju
inklinacjewwartościowaniurzeczywistości(teraźniejszości,przyszłościiprze-
szłości).Wedletegostanowiska,cechągłównąoptymizmujesttzw.efektpo-
zytywności,czyliprzecenianiepozytywnychstronzjawisk.Cechągłównąpe-
symizmujestnatomiasttzw.efektnegatywności,czyliprzecenianienegatyw-
nychaspektówżycia(CzapińskiJ.,1988).
Alberoni(1997)ujmujeoptymizmjakozapałżyciowy,siłęwitalną,jako
wolęipraktykę-niejakoróżowąwizjęprzyszłości,leczjakosposóbstawia-
niaczołażyciuzsiłąiwiarąwludzi.
Optymizmlubpesymizmtoswegorodzajufiltr,poprzezktóryludziepo-
strzegająswojeniepowodzeniaisukcesyizczasemprzechodziwpewien
zwyczajmyśleniaosobiesamymiootaczającymświecie.
Psychologicznacechaoptymizmuwpływanato,jakludziepostrzegająsie-
bieiswojeotoczenie,jakprzetwarzająnapływająceinformacjeorazto,jak
postanawiająpostępowaćwoparciuoteinformacje.Podczasgdyoptymiści
ufają,żeprzyszłośćbędziekorzystna,pesymiściwierzą,żenajprawdopodob-
niejprzytrafiąimsięniepomyślnewydarzenia.Wwynikutegopesymiściza-
chowująsięwróżnesposoby,którepozwalająimprzygotowaćsięnanajgor-
sze.Zatemoptymizmipesymizmdziałająjakosilnepoznawczefiltry,które
zmieniająto,jakludziepostrzegająświatiwpływająnato,jakludziereagują
iprzystosowująsiędonowychsytuacji.Optymizmipesymizmzdająsięmieć
szczególnieistotnywpływnato,jakludzieradząsobiezwyzwaniamiistre-
sowymizdarzeniami(CarverC.S.,ScheierM.F.,MillerC.,FulfordD.,2009;
PetersonC.,SteenT.,2009;SeligmanM.E.P.,1993,2006).
12
