Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jeniapodstawowejpotrzebypacjenta:byciazauważonym,zrozumianymizaakceptowa-
nym;możetoparadoksalniesprawić,żepacjentpoczujesiębardziejsamotny,nawet
wkontekścieszukaniapomocyl
Uzyskującosobistąnarracjępacjenta,celemklinicystyjestzrozumienie,zperspek-
tywypacjenta,codoprowadziłodokryzysusamobójczegolNadziejapoleganazaanga-
żowaniupacjenta-nailetomożliwe-wdojściedowspólnegozrozumieniajegocier-
pieniaitego,jaktosięstało,żedostrzegłsamobójstwojakorozwiązanielChoćmoże
siętowydawaćoczywiste,jesttocel,któryczęstojestdalekiodosiągnięciawpraktyce
klinicznejlWrzeczywistościczęstowystępujenieciągłośćmiędzyzrozumieniemprzez
pacjentaprzyczynjegozachowańsamobójczychatymiprzypisywanymiprzezklinicystęl
Pacjencinajczęściejopisująchęćuwolnieniasięodnieznośnejudrękipsychicznejjako
przyczynępróbysamobójczej;klinicyścipowszechnieidentyfikująkomunikacjęinter-
personalnąimanipulacjęjakogłównemotywy165lDlategoistotnejest,abyklinicystabył
wyczulonynawszelkieprzyjętezgóryprzekonania,uprzedzenia,uczuciaidoświadcze-
niazprzeszłości,któremogąprowadzićdoprzedwczesnychwnioskówiwnioskówna
tematdoświadczeńpacjental
Shneidmanopisujesamobójstwojakopołączonyruchwkierunkuustaniaioddalenia
odnieznośnej,nieakceptowalnejudręki166lIstniejepowszechnazgodacodotego,żeten
wysiłek,byuciecodbólupsychicznegoinieznośnegostanuafektywnego,jestgłównym
motoremzachowańsamobójczych167lHendiniinl168stwierdzili,żeterapeucizgłaszali
większąliczbęintensywnychstanówafektywnychuswoichpacjentów,którzydokonali
samobójstwawtrakcieleczenia,niżwgrupieporównawczejbezskłonnościsamobój-
czychzciężkądepresjąlNajczęściejwymienianymafektembyładesperacja,definiowana
jakostanudręki,któremutowarzyszynagłapotrzebaulgilPodpresjątaknieznośnejin-
tensywnościafektywnejpoznaniezawężasię,doświadczeniemożewydawaćsięnieskoń-
czone,azdolnośćdotakichfunkcji,jaksamouspokojenieirozwiązywanieproblemów,
możezostaćprzejściowoutraconalNiedawnoskupionosięnaafektywnymdoświadcze-
niunuwięzienia”
,poczuciudesperacjibezpostrzeganegowyjścia169l
Częstopomijanymaspektemocenyryzykasamobójstwajestznaczenieprzekonań
pacjentanatematsamobójstwalCelemklinicystyjesttutaj:dowiedziećsię,copacjent
myśli,żesięstanie,jeślispróbujepopełnićsamobójstwo;ocenićsiłęisztywnośćtych
przekonań;izobaczyć,czypacjentmożerozważyćinnealternatywylNaprzykładczy
pacjentwierzy,żedokonazamachuizakończysięonśmiercią?Jakiekonsekwencje
165JlBancroft,KlHawton,SlSimkiniinl,Thereasonspeoplegivefortakingoverdoses:afurtherinquiry,
nBritishJournalofMedicalPsychology”1979/52;KlMichel,LlValach,VlWaeber,Understandingdeliberate
self-harm:thepatient’sviews,nCrisis”1994/15l
166ElShneidman,Whatdosuicideshaveincommon?Summaryofthepsychologicalapproach[w:]BlBon-
gar(redl),Suicide:GuidelinesforAssessment,Management,andTreatment,NewYork1992l
167DlHlBuie,JlTlMaltsberger,ThePracticalFormulationofSuicideRisk,Cambridge1983;JlTlMalts-
berger,Suicidedanger:clinicalestimationanddecision,nSuicideandLife-ThreateningBehavior”1988/18;
ElShneidman,Whatdosuicideshaveincommon?Summaryofthepsychologicalapproach,[w:]BlBongar
(redl),Suicide:GuidelinesforAssessment,Management,andTreatment,NewYork1992;MlLinehan,Cogni-
tive-BehavioralTreatmentofBorderlinePersonalityDisorder,NewYork1993;HlHendin,JlTlMaltsberger,
AlPlHaasiinl,Desperationandotheraffectivestatesinsuicidalpatients,nSuicideandLife-ThreateningBeha-
vior”2004/34l
168HlHendin,JlTlMaltsberger,AlPlHaasiinl,Desperationandotheraffectivestatesinsuicidalpatients,
nSuicideandLife-ThreateningBehavior”2004/34l
169IlIlGalynker,TheSuicidalCrisis:ClinicalGuidetotheAssessmentofImminentSuicideRisk,NewYork
2018l
130
