Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
którejraczejobcabyłagłębszarefleksjaintelektualna
natematponadczasowychkwestiiegzystencjalnych,
amyślmiałacharakterwtórnywobecdziałania.„Jacek
Kurońniebyłiniejestteoretykiem,samotnym
myślicielemwypracowującymwzaciszudomowym
gotoweprogramy.Jestklasycznym
homopoliticus
,pełnym
temperamentuprzywódcą,dlaktóregomyślbyłazawsze
raczejdopełnieniemniżwartościąsamoistną”[6]
–konkludujeautorjednejzpracpoświęconejKuroniowi.
JacekTrznadel,podkreślającczęsteprzezKuronia
werbalizowaniemyślizapomocąwulgarnegojęzyka,
stwierdził,że„Kurońniebyłintelektualistą,lecztypem
działacza”[7].MarekEdelman,żegnającswegoprzyjaciele
wpolskimSejmie,scharakteryzowałgowpierwszym
rzędziejako„rasowegopolityka”,któregożyciembyła
czystapolityka[8].KarolModzelewski,znającyKuronia
od1955r.,wpiątąrocznicęjegośmiercipowiedział,żeani
on,aniKurońniebyliteoretykamimyślispołecznej.Odlat
60.ubiegłegowiekuzajmowalisiępolitykąwpraktyce,
wktórejteoriibyłomało[9].StefanKisielewskiwswoim
Abecadle
scharakteryzowałKuroniajakowybitnego
taktyka,twórcępraktycznychprogramówpolitycznych,nie
zaśjakoosobęzajmującąsiębudowaniemogólnych,
historycznychiteoretycznychkoncepcji,takąjak
chociażbyBronisławGeremek[10].Peerelowski
opozycjonista,wprzeciwieństwiedolicznychswoich
przyjaciółwywodzącychsięztzw.środowiska
rewizjonistycznego,niezrobiłkarieryuniwersyteckiej,nie
uzyskałżadnegostopnianaukowego,niewładałpłynnie
językamiobcymi,najczęściejnieposługiwałsię
terminologiąnaukową.Trudnozaprzeczyćtrafnościtej
oceny.Kurońsposobembycia,wyglądemiużywanym
słownictwemwżadensposóbniepasowałdowizerunku
intelektualistyczynaukowca.„Źleznoszęcelebrę,mówię,
comyślę,używammocnychsłów,lubiędobretrunki,
przyjaźnięsięzprostytutkami,złodziejamiiróżnymi
innymiludźmimarginesu”[11]–taksamsiebie
charakteryzowałw1986r.Czyzatemsłusznejest
mówienieojakiejkolwiekmyślispołeczno-politycznejjego
autorstwa?
