Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ellienalewamifiliżankęherbatyikiedysięgamponią,zrzucam
sukienkęzkanapy.Spadanapodłogę.Odstawiamherbatęischylam
się,abyjąpodnieść,iodrazuzwracamuwagęnajakośćwykonania.
–Toniesamowitarzecz!–mówię,przyglądającsięjej.Tkanina
jestgruba,alerozciągliwaiwyobrażamsobie,żeidealniedopasowuje
siędokobiecejsylwetki.Leśnazieleńmalekkipołyskdzięki
wplecionemuzłotemubrokatowiiwidaćwyraźnie,żetoniezwykle
eleganckasukienkanaprzyjęcia.–Myślę,żecośtakiegozałożyłaby
GraceKellylubJackieO.–przykładamjądociała,amiękka,gruba
tkaninawoładomnie,jakbychciała,żebymjązałożyła.
–Otak–mówiEllie,zerkającnanią.Pociągałykherbaty.–Jest
piękna.Czytoniedziwne,żenajpiękniejszerzeczymogą
jednocześnieprzywoływaćcudowneistrasznewspomnienia?
Zastygamwbezruchu,sukienkazwisamiwrękachipatrzę
naEllie.
Wpatrujesięwsukienkęnieobecnymwzrokiem,jakbybyła
zupełniegdzieindziej.
–Przykromi–niewiem,cojeszczemogępowiedzieć.Nigdynie
byłamdobrawniezręcznychsytuacjach.Kiedyśnaprzykład
chichotałamnapogrzebie.Nieumiempowiedziećdlaczego.
–Miałamjąnasobiewnajlepszyminajgorszymdniumojego
życia–mówi,mrugając.–Życiemożebyćtakimparadoksem,moja
droga.Kiedypatrzę,jakjątrzymaszwrękach…iwidzę,jaksię
porusza,toczujęsięprawietakjakwtedy,kiedyporazpierwszy
założyłamjąnasiebie.Byłamtamprzezchwilę,zawładnęłymną
wspomnienia.Przepraszam.Możeszjąodłożyćnastosrzeczy
dowyrzucenia.
Wskazujenastosprzedemną,alesięwaham.
–Onajesttakacudna,Ellie.Mogłabyśdaćjącórce.Nierobiąjuż
takichubrań.Wiemcośnatentemat,bopracuję…eee…pracowałam
wmodzie.
–Naprawdę?–pytazzainteresowaniemibierzekolejnyłyk
herbaty.
–Tak.Zawszechciałampracowaćwbranży.Ukończyłam
projektowaniemodyipracowałamjakoasystentkanapoziomie
podstawowymwNowymJorkudlamagazynuomodzie.Marzyłam,
bymiećwłasnąlinię.Przerabiałamteżubraniadlasiostry,kiedy
była…
Mójgłoscichnie,aElliemisięprzygląda.
–Kiedybyłachora?–pytadelikatnie.Jestemzaskoczonagulą
