Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wgardle,którawciążsięformuje,kiedypotylulatachmówięoJo.
–Twójtatamioniejpowiedział.Byłatakąpięknądziewczyną.
–Była–zgadzamsię.–Przerabiałamjejubrania,kiedybyła
chora.Moirodziceniemoglisobiepozwolićnakupowaniejejnowych,
kiedychudła.Promieniowaniesprawiło,żespadałajejwaga.
–Byłaśwtedybardzomłodajaknaprzerabianieubrań–mówi
Elliezpodziwemwgłosie.–Jestempodwrażeniem.
Wzruszamramionami.
–Tochybadlamnienaturalne.Mamamawiała,żeodkołyski
robiłamwłasnepapierowelalki,żebymmogłaprojektowaćdlanich
stroje.–Ellieśmiejesięlekkim,dźwięcznymgłosem.
–Dlaczegowięctujesteś?–pyta.Jejspojrzeniejestłagodne,ale
pytanie–bezpośrednie.Widzę,żejestnaprawdęzainteresowana.
Wydajemisię,żewdałasięzemnąwpogawędkę,bonaprawdę
jątoobchodzi.
–Jestemjedynąosobązrodziny–mówięwkońcu.–Musiałam
wrócićiprzejąćschedępotacie.
–Niechciałby,żebyśrezygnowałazeswoichmarzeń–beszta
mnie.–Byłzciebiebardzodumny.
–Toonzostawiłmitenbudynek–odpowiadam.–Więcpewnie
chciał,żebymtubyła.
–Zawszemożeszgosprzedać–sugeruje.
–Niemogę.NieruchomościwChicagosątym,czymsą,nie
mogęliczyćnato,żektośinnypoprostugoniezburzyiniezastąpi
wieżowcemlubczymśtakim.Loganuprzytomniłmi,żewieluzwas
traktujegojakswójdom.
–Cóż,nieja–odpowiada,dolewającherbatydomojejfiliżanki.
–Podkoniecmiesiącaprzenoszęsiędowioskiemerytów.
Wzdrygamsię.
–Onie!Czytozpowoduwindy?Bojeślitak,toobiecuję…
Dopilnuję,żebysięwięcejniepsuła.
Uśmiechasię,awjejoczachwidaćsmutek.
–Nie,kochanie,tonieto.Mojacórkazabardzosięomnie
martwi.Tostarybudynek,choćjestpiękny,jesttusporoprzeciągów
ikiedywychodzę,trudnomiwydostaćsięnaulicęiwrócić.Wioska
emerytówmazaplanowanewycieczki,własnytransport
izorganizowanezajęciazludźmiwmoimwieku,więcznajdętam
przyjaciół.AprzynajmniejtakmówiBetsy.
Jesttolerancyjnawobeccórki.
–Więcsortujeszrzeczy,abyzmniejszyćrozmiary
