Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Porozmawiać.
–Niemamyoczymrozmawiać.Zresztąniktsiętunie
zapuszcza.Pocopanprzychodzi?
–Mieszkamwdworzeniedalekostąd.Przejeżdżałem
tędyi…
–Wiem,kiedytobyło!Doskonalewidziałem,jakipan
byłeściekawski!
Czylionteżsięmnąinteresował,przemknęłoJohnowi
przezgłowę.
–Mojaciotka,VictoriaClarkejakiśczastemupowróciła
nastałedoswejrodzinnejsiedziby.Jestemjej
spadkobiercąizamieszkałem…–niedokończył,bonagle
twarzstaregoczłowiekazrobiłasiękredowobiała.Zacisnął
teżpięści,alenicniepowiedział.
–Wszystkowporządku?–spytałzobawąJohn.
Starymężczyznachwilęmilczał,apotemrozluźnił
pięści,jakbysięuspokoił.
–Tak.Więconawróciła?
–Znaciesię?–zdziwiłsięJohn.
–Niepowiedziałapanu?
–Niktminicniechcepowiedzieć.Todlategotujestem.
Możepanzechciałby…–niedokończył,boznowumu
przerwano.
–Wynośsięstąd!Słyszysz?Wynoś!–zawołał
mężczyzna.
–Chciałemtylko…–zacząłniepewnie,naglenie
wiedząc,jaksięzachowaćicozrobić.
–Niemamysobienicdopowiedzenia!Proszętuwięcej
nieprzychodzić!
Mężczyznaodwróciłsięiżwaworuszyłwstronędomu.
Johnstałdobrąchwilę,niczegonierozumiejąciczującsię
bardzoniepewnie.Kiedywsiadłnakoniairuszyłwdrogę
powrotną,zauważył,żestaryczłowiekobserwujegoprzez
okno.
Cotusięzdarzyło?Przezcałyczaszastanawiałsię,
cotakiegorozegrałosięwtymdworze,żenieniktotym
niechcerozmawiać,choćzapewneodwydarzeńminęły
jużdługielata.Równieżto,copowiedziałstarzec,żejego
ciotkamiałaztymiwydarzeniamicośwspólnego,nie
