Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Listodciotki
Doktorwszedłdopokojuojca,aJameszMateuszem
iBettypozostaliwkuchni.
Matkaposzłazalekarzemiprzymknęłazasobądrzwi.
–Nieotworzysz?–zapytałbrat,wskazującnależącą
nastolekopertę.
Mateuszprzyjrzałsięlistowiniepewnieipowiedział
zlekkimociąganiem:
–Niejestempewien,czytoodpowiedniapora.
–Porajakkażdainna.–Bratnieustępował.
–Wiem,cojestwtymliście.Toprzecieżodciotki
Elizabeth.Doskonaleznamjejpismo.
–Rzeczywiście,tomusibyćodniej.Dziwięsiętylko,
żewysłałagodociebie,aniedoojca,jaktozwykle
czyniła.
–Więccóżpisze?–spytałbrat,spoglądającnaniego
ciekawie.
–Znalazłamiposadę.Wprzeciwnymraziebynie
napisała.
Jameszdziwiłsię.
–Niewiedziałem,żeszukaszposady!Czemumiotym
niepowiedziałeś?
–Niechciałemwyprzedzaćzdarzeń.
–Jednakżetobardzoważnepostanowienie.Czynie
uważasz,żerodzinapowinnaotymwiedzieć?
–Zgadzamsię.Jeżeliwięclistzawierawiadomości,
októrychmówimy,rodzinasięodrazudowie.
–Ale…–Jameschciałcośpowiedzieć,leczMateuszmu
przerwał.
–Obajdobrzewiemy,żejedenznasmusiopuścićdom.
Niematudlanasobumiejsca.Biorącpoduwagę,
żepastoremniezostanę,aniemamteżzbytwielkich
ambicjiiwyjazdzagranicęczydomiastamnienie
pociąga,zmuszonyjestemstaraćsięojedynąposadę,
doktórejsięnadaję:muszęzostaćnauczycielem.
–Potrafiszprzecieżmalować!
Mateuszsięuśmiechnął.
