Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
głównych,apozostałychsześćsprzymierzyliwcelu
czerpaniaztegokorzyści,mielibyśmygotowy
podstawowywzorzecJonsonowskiej„komediihumorów”.
Ogniwemłączącymśredniowiecznymoralitet
zdramatemelżbietańskimjestkronika.Coprawdapoza
tymi,którenapisałSzekspir,i
EdwardemII
Marlowe’adzisiajniedasięichczytać,aledlarozwoju
Szekspirajakodramaturgaokolicznościniemogłyułożyć
sięszczęśliwiej–musiałzarabiaćnażycie,mierzącsię
zproblemami,jakiewiążąsięzpisaniemkronik.(Sądząc
pojegowczesnychwierszach,młodzieńczygustkierował
gowstronętwórczościznaczniemniejsiermiężnej).Autor
kronikiniemożesobiewybraćsytuacji,októrejbędzie
pisał–wodróżnieniuodtragikówgreckich,którym
zatematmógłposłużyćdowolnyzważniejszychmitów–
musiwziąćto,cooferujehistoria:zarównosytuacje,
wktórychbohaterpadaofiarąokoliczności,jakitakie,
wktórychsamokolicznościstwarza.Niemożewyznawać
wąskiejteoriikonwenansówestetycznych,któraodróżnia
tragedięodkomedii,aniteoriibohaterskiej
arete
,która
możedanąpostaćhistorycznąwybrać,ainnąodrzucić.
Zgłębianieludzkiejjednostkizaangażowanejwdziałalność
politycznąorazmoralnychwieloznaczności,jakich
whistoriijestbezliku,skuteczniepowściągatendencje
kuprostemupodziałowimoralnemupostacinadobre
izłe,kustawianiuznakurównościmiędzysukcesem
icnotą,porażkąiwystępkiem.
Pośredniowiecznychmisteriachdramatelżbietański
odziedziczyłtrzyważneibardzoniegreckiekoncepcje.
Znaczenieczasu
Wdramaciegreckimczastoprostuokrespotrzebny
nato,bywyszłonajawpołożeniegłównegobohatera;
otym,kiedymatonastąpić,decydująbogowie,nie
ludzie.Zaraza,którawprawiawruchakcję
Króla
Edypa
,mogłazostaćzesłanawcześniejbądźpóźniej.
Wdramacieelżbietańskimczasjesttym,cogłówny
bohaterstwarzapoprzezswojedziałanieicierpienie–
środowiskiem,wktórymdokonujeonrealizacjiswojego
