Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
aponieważteteżniezamykałysięporządnie,przesunąłempodnie
szafkę.
–Adriano,cotozahałas?
–Nicszczególnego,jestemwtrakcieprzeprowadzki…
Bezkoców,bezgrzejnika,atakowanyprzezdziewczyny
izlodowatympowietrzem,którewpadałozewszystkichstron–
tobyłajedynanocwmoimżyciu,kiedyspałemwpłaszczu.
WszystkodlaSzewy.Ponieważ–chociażwtedyniemogłemtego
jeszczewiedzieć–niebyłpiłkarzemtakimjakinni.Znajdujesię
namoimosobistympodiumnabytków,razemztakimjednym
zawodnikiemoimieniuMarcoizdrugim,naktóregowszyscy
wołaliśmyRiccardino.Sąnaczeletejlisty,choćniewiem,wjakiej
kolejności.Amożewiem:wszyscytrzejzezłotymmedalemnaszyi,
zjednakowymizasługami.Szewczenko,vanBasteniKaká.Pierwszy,
pierwszyipierwszy.TrzejlaureaciZłotejPiłki.Mojaduma(orazduma
Ariedo)podzielonanarówneczęści.AkiedymyślęoAndriju,
pierwsze,coprzychodziminamyśl,tojegooczytużprzed
wykonaniemdecydującegorzutukarnegowManchesterze,gdyMilan
grałzJuventusemwfinaleLigiMistrzóww2003roku.Tamto
spojrzeniespowodowałoumniepoważnepsychicznedolegliwości.
Tydzieńpozwycięstwiezorganizowaliśmywielkieprzyjęciewzamku
SforzówwMediolanieitaksięzłożyło,żeznalazłemsięprzyjednym
stolikuzeznanympsychiatrą.Niemogłemsiępowstrzymać,żeby
gootoniezapytać.
–Przepraszam,doktorze,czymogęskorzystaćzokazjiipoprosić
okrótkąkonsultację?
–Proszę.
–Nobowidzipan,paniedoktorze,dziejesięzemnącośdziwnego.
–Proszęmówić:wczymrzecz?
–Nowięc,wiepan,odtamtegowieczorubezprzerwyoglądamten
mecz.Izakażdymrazem,kiedynadchodzimomentrzutukarnego
Szewy,zaczynamsiępocić,czujękołatanieserca,wpatrujęsię
wtelewizor,jakbytobyłaostatniachwilawmoimżyciu,denerwuję
się,miotam,ryzykuję,żeuduszęsiężółtymkrawatem.Krótko
mówiąc:bojęsię,żeonniestrzeli.Wiepan,zdarzamisięnawet
zamknąćoczy,żebytegoniewidzieć.Proszęmipowiedziećprawdę:
czytocośpoważnego?
–Nie…
–Całeszczęście.
–Proszędaćmidokończyć.
