Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nawesele.Onanosiłaciuchypostarszejsiostrze,owielenanią
zaduże,boMartabyławysokaitęga,aBeatkadrobnainiska.Jej
rodzicówniebyłostaćnaubrania–skupialisięnatym,żebydziecinie
chodziłygłodne,ainnesprawyniemiałydlanichwiększego
znaczenia.DecyzjęBeatyowyjeździedoszkołyprzyjęliwzruszeniem
ramionikategorycznymstwierdzeniem:
–Niestaćnas.
Kiedycórkawyjaśniła,żemaoszczędnościisobieporadzi,nie
zabranialijej.Wyprowadzkaoznaczałajednąosobęmniej
dowykarmienia,noiprzybywałoniecomiejscawdomu.
–Skorotakchceszimasznatopieniądze,tojedź–powiedziała
mama,atatatylkokiwnąłgłowąiwróciłdoswoichzajęć.Niebyło
płaczu,czułychpożegnań,przestrógidobrychrad.
Beatadostałapokójwinternaciewrazzdwiemadziewczynami,
któretakżepochodziłyzmałychmiejscowości.Szybkoznalazły
wspólnyjęzykizachłysnęłysięmożliwościami,jakieniesiemiasto.
Nagleokazałosię,żepolekcjachnietrzebazajmowaćsięmłodszym
rodzeństwemanipomagaćwgospodarstwie,zatomożnawybraćsię
dokinaczypospacerowaćpoulicachipooglądaćwystawysklepów,
którychbyłotutakdużo!Kusiłyznichwystrzałowe,modnekreacje,
koloroweokładkiksiążek,błyszczącatajemniczymblaskiembiżuteria
alboeleganckietorebki,Beatawiedziałajednak,żeniemożewydawać
pieniędzynatakierzeczy.Ubierałasięwsklepachztaniąodzieżą,
gdziezawszeumiaławyszperaćładneiniezwykłeegzemplarze
iprzerobićjetak,żebypasowałynajejdrobnąsylwetkę.
–Ty,Beatko,chybazostanieszprojektantkąmody–mówiły
koleżankizazdroszczącejejoryginalnegostylu.
Wszkoleradziłasobiedobrzeiwkrótcezaczęłazarabiać,pomagając
wnaucesłabszymuczniom,awweekendypracowałajakokelnerka
wmałejknajpceprzymiejskimrynku.Dodomupisałarzadkoinigdy
nieczekałanaodpowiedź,borodziceirodzeństwomieliważniejsze
sprawyniżjakieśtamlisty.Telefonuwdomuniebyłowcale,tylko
wójtimiejscowalekarkapozwolilisobienatakiluksus,więcniezbyt
mocnewięzirodzinnejeszczebardziejsięrozluźniły.
GdyBeatawróciładorodzinnejwsinaczaswakacji,poczułasięjak
intruz.Jejkątzostałzajętyprzeznajmłodszegobrata,jejłóżko–przez
siostrzenicę.Akiedyjużopowiedziałaoswoimżyciuwmieście,
przekonałasię,żeniemajążadnychtematówdorozmów–rodzinę
zaprzątałyinnesprawyiinneproblemy,którezkoleidlaniejprzestały
miećznaczenie.Poniespełnamiesiącuwytłumaczyła,żeczekananią
