Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
żacharakterwarsztatutwórcówisytuujewszerszymkontekście.Należy
podkreślić,żewypowiedziaktorów,reżyserów,krytykówiludziteatruoak-
torstwiedająniepowtarzalnąszansęnapogłębionąrefleksję.Prace,którena
tentematpublikowałaBarbaraOsterloff(2009,2011a,2011b),znalazłytu
znakomitąreprezentację.
Całośćpublikacjistanowitrzyczęści,każdaznichjestodrębnymopraco-
waniemtematycznym.
Przedmiotemanaliziproblemembadawczympierwszejczęściksiążkijest
związekmiędzystrukturąosobowościowo-aksjologicznąapoczuciemsensu
życiaubadanychkobietimężczyzn,wybitnychaktorówpolskich.Takiego
opracowaniapodjętosięnaskutekdośćumownegotraktowaniapłciwsztuce
teatralnej.Zarównowstarożytności,jakiwteatrzeelżbietańskim-atymbar-
dziejwspółcześnie-rolekobieceimęskiebyłytraktowanewteatrzeifilmie
raczejniejednoznacznie.Dlategopostanowionodokonaćpsychologicznych
rozstrzygnięćorolipłciwosobowościaktora.Okazałosię,żecharakterysty-
kapsychologicznasferpoczuciasensużycia,któresłużąwynikowiModelu
Osobowościowo-Aksjologicznego,wgrupieaktorówzasadzasięnaznaczeniu
iprzywiązywaniuwagidoaprobatysiebieiswojejroliorazdozapewnienia
przestrzeniżyciowejiwolnościosobistej.Rezultatempodjętychpracjesttak-
żestwierdzeniespecyfikiaktorównatleinnychreprezentantówsztuki.
Częśćdrugaksiążkipoświęconazostałatożsamościaktoraistanowipsy-
chologicznąpróbęzrozumieniafenomenunbyciaaktorem”poprzezanalizę
tegozjawiska.Problemsztukiaktorskiejujmowanyjestprzezpryzmattożsa-
mościorazrelacjimiędzyJaaktoraakreowanąpostaciąsceniczną.Wydaje
się,żeistotaaktorstwatkwiwproblemietożsamości,aszerzejjestpytaniem
oantropologięteatruiaktora.Badaniaempiryczneprezentowanewtejczę-
ściksiążkiprzeprowadzonowśrodowiskuaktorówzawodowychistudentów
szkółteatralnych.Zastosowanooryginalnepodejściedobadaniazjawiska
koncepcjisiebie,któregotwórcąjestkanadyjskipsychologRenéL’Écuyer.
Metodatapozwalabadaćzjawiskokoncepcjisiebiewperspektywierozwo-
jowej.Przeprowadzonotakżejakościowąanalizętreściwypowiedziaktorów
odnoszącychsiędokategoriintożsamość”waspekcieidentyfikacjizawodo-
wej,osobistejorazutożsamieniazpostaciąsceniczną.
Wtrzeciejczęściksiążkizaprezentowanerefleksjepraktykówteatru
natematsztukiaktorskiej.Rozpoczynajeanalizaistotyaktorstwa,jegocech
estetycznych,etosuiwyróżników.Podejmowaneteżrozważaniaorelacji
międzyaktoremasłowemprzezniegowypowiadanym,prezentowanyjest
rysautobiograficznyaktora,atakżeto,coonsammyśliosztuceirelacjach
zreżyserem.Dalejzamieszczonozapisrozmowy,jakąBarbaraOsterloffprze-
prowadziłazrektoremAkademiiTeatralnejim.AleksandraZelwerowicza
wWarszawie,takżewybitnymaktorem,prezentującympoglądynarolę
izadaniatejgrupyartystów.Częśćtrzeciązamykająwypowiedziankietowe
11