Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
9
szawskidziennikarziwydawcaEmanuelMurray14mielina
tentemattakąsamąopinięjakwszyscy.
AntoineFrançoisproponujezupełnieodmiennespojrzenie
naefektprawdywgrzeaktorskiej.Twierdzi,żeidentyfiko-
waniesięaktorazpostaciąniemasensu,bopostaćmażyć
tylkodlapubliczności,aniedlaaktora.Dlategorolęnależy
traktowaćzdystansem,przyjąćdziałaniestylizowane,wy-
kluczającespontaniczność.Prowadzenieakcjiscenicznejma
byćrównocześnieanalityczneisyntetyczne.Wakapiciepo-
święconyminteligencjiaktorapisze:fiTrzebabezprzerwy
zdawaćsobiesprawęzezwiązkumiędzytym,comówimy,
acharakteremnaszejroli,międzysytuacją,wktórejumiesz-
czanaskonkretnascena,askutkiem,którymożetomiećdla
całejakcji”.Aktor,pracującnadrolą,powinienprzedewszyst-
kimzwrócićuwagęnaprogresjęśrodkówwyrazu(wSztuce
mowaotymwakapitachkońcowych,zatytułowanychfiPrak-
tykaopanowywaniawyrazistości”),czylinajpierwprzeczytać
tekstznastawieniemnazrozumieniesensusłów,następnie
dodaćdonichniecodźwiękuibarwy,późniejznówtrochę
mocniej,tonemjakbyzławyadwokackiej,wyraziście,ale
jeszczezumiarem,bowiem–jakpiszeRiccoboni–fiadwokat
możewzruszaćtylkojakoczłowiek,niejakostrona”;wresz-
ciepowinienuderzyćzcałąmocąentuzjazmu.Abędącjuż
nasamymszczycieowejekspresji,aktormusijeszczedorzu-
cićbarwęosobistegouczucia.ZdaniemRicoboniegosyna,
podobnytokpracyzbliżyaktoradoideału:fiSztukadobrej
wymowyjestpierwszymkrokiemwstronęteatru.Sztuka
wyrażaniawszystkiegojeststanemdoskonałości”.
Prezentowaniesztukiaktorskiejjakorezultatudoskonałe-
goopanowaniatechniki,anieszczerejidentyfikacjizuczu-
ciamibohateradramatuzakrawałowroku1750naczystą
demagogię,albowiempodważałopowszechniewtedyakcep-
