Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Okotach,muzyceikocimgraniu
otwartedrzwi.Wyciągnęłarękę,żebypogłaskaćkocura.Poczu-
łapodpalcamimiękkąsierśćzwierzęcia.Zbójporuszyłsię,za-
strzygłuszami,potrząsnąłłebkiem,otworzyłszerzejoczyispoj-
rzałnadziewczynkę.
–Tylkouważajnamójogon–usłyszałazamiastmruczenia.
Szybkocofnęłarękę.Mężczyznazauważyłgwałtownąreak-
cjęMarty,alenicniemówiąc,wciążjąobserwował.Uśmiechała
się,aleniedoniegoanidokota...uśmiechałasiędoswoichmyśli.
Zmarszczyłanosiprzymknęłaoczy.Siedzącpoturecku,oparła
sięztyłunarękachiwystawiłatwarzdosłońca.
–Cosięstało?–wujekniewytrzymał.
–Nic–wzruszyłaramionami.–Kazałmiuważaćnaogon–
powiedziała,jakbytobyłonajzwyklejsząrzecząnaświecie.
–Mojapanno...–głosstarszegopanaprzybrałpoważnyton
–chybajesteśczarownicą–jegooczyjednakzaprzeczałypowa-
dzetegostwierdzenia,borzucałyfiglarnebłyski.AleMartatego
niewidziała.
–Chybatak–odpowiedziaładziewczynka,nieotwierając
nawetoczuiwestchnęładziwnieczymśuszczęśliwiona.
21
