Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Opowieśćtrzecia
–Właśnieniewiem–westchnął.–Pamiętasz,jakmalowa-
łemMiriam?
–Pamiętam.
–Apotemteobrazkirysowanewęglem?
–Pamiętam.Noi...?–czekałnaciągdalszy.
–Alejaniepamiętam.Dziśwnocyznówcośnamalowałem
–ściszyłgłos.–Itegoteżniepamiętam.
ZaciekawiłotoJerzego,bodotychczasowenieświadome
malowanieprzyjacielamiałozwiązekzdziwnymiwydarzenia-
mi,jakieodpewnegoczasubyłyichudziałem.Wstałpośpiesz-
niezfotelainieczekającnaZbója,którywciążpałaszowałswoją
porannąporcję,ruszyłwstronęogrodu.Miałjużwytyczonycel.
Otejporzednia,kiedywstającesłońceigrałonakolorowych
szybkachwitraża,miejscewblaskujegopromieninależałodo
ulubionychmiejscJerzego.Tammyślałomusięnajlepiejitam
nabierałochotynażycie.Jakbyświatłoniosłozsobąnadzwy-
czajnąmoc.Terazjużwiedział,żetakwłaśniejest.Iztejmocy
zamierzałskorzystać.
–Conamalowałeś?
–Niewiem–odpowiedziałwprost.–Niemampojęcia,co
tojest,alezdajemisiębyćznajome.
–Alecotojest?–zniecierpliwiłsięmężczyzna.
–Jakiśzamek.
KiedyJerzyzzamiaremprzemyśleniadziwnejsprawydo-
szedłdowitraża,ujrzał,żejegomiejscejużktośzajmuje.
34
