Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Katastrofa,byłakatastrofa–mówiącto,chłopak
próbowałrękązakreślićcałyobszarzporozrzucanymi
szczątkami.
–Czyktośjeszczeprzeżył?–dopytywałsięnieznajomy,
niewykonującżadnegokrokunaprzód.
–Nie,raczejnie.Sprawdzaliśmy,zresztąniewiem.
Naskinieniegłowyprzybyłegokilkapostaciwyłoniłosię
zciemnościipobiegłonamiejscekatastrofy.DoAraba
dołączyłojeszczetrzechmężczyzn.Podeszliwszyscy
bliżejiprzypatrywalisiędokładnieocalałym.
–Acoznim?–nieznajomywskazałnarannegopilota.
–Nieprzytomny,straciłdużokrwi.Mazłamaneramię
iobojczyk.Ichybaobrażeniawewnętrzne.
Dłuższąchwilęwszyscyprzypatrywalisiępoczynaniom
grupy,którakręciłasięwśródporozrzucanychczęści
samolotu.
–Oniplądrująocalałebagaże–wzdrygnęłasięLidka.
Wiktorchciałcośpowiedzieć,alezanimtouczynił,przy-
byszoznajmił:
–Idziecieznami.
–Lepiejzostaniemytutaj,zapewnepomocjestjużw
drodze.
–Nieprzeżyjecienawetjednegodnia.Nimktokolwiektu
przybędzie,minietydzień.Chartumjestdaleko.
–Chartum!ZabierzecienasdoChartumu?–zapytała
Lidka.
Nieznajomynicnieodpowiedział.Spojrzałtylkoz
pogardąnakobietęidałznać,abysięzbierali.
–Acoznim?–zapytałWiktor.
Arabpodszedłdonadalnieprzytomnegopilotai
przyjrzałsięmudokładniej,poczymrozejrzałsiępo
okolicyiwyciągnąłwbitąnieopodalwpiachmetalową
ruręprzypominającądługąlaskę.Wmgnieniuoka
wykonałzamachiześwistemuderzyłwgłowęrannego,
wgniatającrozłupanączęśćczaszkidowewnątrz.Rannym
mężczyznątargnęłydrgawki.Pochwiliporuszyłsię
