Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—NaprzykładWróbelkowieiSroczyńscy!
Mamaspojrzałanazapłakanegosynka.
—Aczywiesz,żerodzinaBocianowychteżjutroodlatuje?
—mówiącto,delikatniesięuśmiechnęła.
Bazylekażzaniemówiłzezdziwienia.
—Jakto?—denerwowałsię.—Miłosznicmiotymnie
wspominał!Atomójnajlepszykolega!
Mamapokiwałagłową.
—Pewnieniechciałcisprawićprzykrości.Niemartwsięwięctak
bardzo.Zaroktuwrócimy—obiecała.
Niepoprawiłotojednaknastrojumaluchowi.
Niemiałteżochotynaśniadanie,napakowanierzeczy
inaporządkitakże.Myślałtylkoojednym.Jakmubędziewtej
dalekiejAfryce—botamsięwybierali—zdalaodulubionychmiejsc
iprzyjaciół!ZdalaodStaregoLasu!
Humorpoprawiłmusiędopierookołopołudnia,gdypoddziuplą
zaklekotałMiłoszek.Bazylekwyleciałzdomkuisiadłobok
przyjaciela.
—Jaktamprzedwyprawą?—spytałMiłoszek,awidzącchmurną
minękolegi,dodał:—Dzióbdogóry!Zobaczysz,będziedobrze.
Bazyleksiężachnął.
—Dobrze?Skąd!Wiem,żebędzieokropnie!Będęsięnudził,nikt
domnienawetniepodfrunie.Co?Zapomniałeś,żenikogotamnie
znam!
Miłoszzaklekotałgłośniej.
—Zgoda.Teraznieznasz.Alenapewnopoznasz!Awiosną
znowutuwrócisz.Doswejdziupliiprzyjaciół!
