Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dodomu.Krzyknęłaby,żeniejestFelicją,choćwwyniku
zabiegów,doktórychzmusiłjąWordsworth,wyglądała
dokładnietakjakona.
Cowłaściwiesobiewyobrażała?Żeudajejsię
szpiegowaćdlaSkorpionówzdrugiegocodowysokości
stołkanacałymświecie?Poopuszczeniupojazdu
nadrżącychnogachposzławstronęszerokich
kamiennychschodówprowadzącychdodwuskrzydłowych
drzwiwejściowych.Marzyłatylkootym,żebyzdjąćjuż
białąsukienkęFelicji.Fakt,żetasukienkawłaściwie
uratowałaMarySueżycie,niebyłwstanieprzyćmić
obrzydzenia,żenosinasobieubranie,wktórymzostała
zamordowanaLawrance.Tamyślparadoksalniedodała
jejsił.Determinacja,byzedrzećzsiebieodzieżizmyć
gorącąwodąwydarzeniategokoszmarnegodnia,
zepchnęłanadalszyplanparaliżującystrach.Starającsię
ignorowaćtowarzystwosłużącejFelicji,Fumiko,która
dreptałazaniąwierniejakcień,MarySueweszła
doobszernegoholu.Stanęłanachwilę,zdezorientowana
ogromnąilościądrzwiischodów,jakieznajdowałysię
wewnątrz.Tużprzedniąstałowrządkukilkorosłużących.
–Niechktóreśzwasprzygotujemikąpiel–rozkazała
władczo,mającnadzieję,żegłosjejniedrży.
Liczyłanato,żektóraśzpokojóweknatychmiast
ruszywstronęprywatnychapartamentów.Taksięteż
stało.Jasnowłose,najwyżejpiętnastoletniedziewczątko
dygnęłowdzięcznieipobiegłowgóręposchodach
najwyraźniejwiodącychdoprawegoskrzydładomu.Mary
Suepogratulowałasobiewduchurefleksu,awjejsercu
pojawiłasięodrobinaotuchyinadziei.Wswoich
