Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
imo​że​myje​chać?
Beatapowoliskinęłagłową.Początekwspółpracybyłnienajlepszy.
Jakbylosusilniechciałjejpowiedzieć,żemawracaćdoWarszawy,
dodawnegożycia,docodziennejmonotonii,dowizytutyskującej
teściowejidoMarcina,zktórymprawiejużnierozmawiała.
Booczymmoż​namó​wićpoćwierć​wie​czuby​ciara​zem?
–Je​dzie​my–od​par​łazmocąwgło​sie.
Pięćminutpóźniejwsamochodziewyciągnęłatelefoninapisała
wiadomośćdomęża,żewyjeżdżazeSzczecinaizachwilęstraci
zasięgpolskiegooperatora,przechodzącnaroaming.Prześledziła
winternecie,żepołączeniamiędzynarodowenadalbyłydrogie.Chyba
będziemusiałapostaraćsięoniemieckąkartę,byswobodnie
korzystaćzinternetowychkomunikatorówumożliwiającychtańszy
kontaktzdomem.Alepomyśliotymdopierowponiedziałek.
Nie​dzie​lamia​łabyćpo​wol​nymwpro​wa​dze​niemwobo​wiąz​ki.
AndreasspokojnymgłosemopowiadałBeacie,jakwygląda
miej​sco​wość,wktó​rejmiesz​ka.
–Czasamiczujęsięjaknawsi.Mamydomnaobrzeżach
Ueckermünde,azanamisąjużtylkołąkiipola.Jesieniąwypasasię
nanichowce.Nieświadomychmożestraszyćbeczeniewciemności
idźwiękdzwoneczków.Niktniechceuwierzyć,żepobeczeniu
rozróżniam,wjakimkolorzejestzwierzę.Innedźwiękiwydająbiałe,
inneczarne,ajeszczeinneciemnobrązowe.–Uśmiechnąłsię,nie
odrywającwzrokuoddrogi.Jechałostrożnie,nieprzekraczając
dozwolonejprędkości.Niecozwalniał,zbliżającsiędoświateł,bymóc
spo​koj​nieza​ha​mo​wać,nimzzie​lo​ne​gozro​bisięna​gleczer​wo​ne.
Marcinjeździłpodobnie,aletoBeacieprzeszkadzało.WWarszawie
ostrożnykierowcapostrzeganyjestjakdziwadło,naktórenależy
trąbić,wyprzedzaćwpośpiechuiwskazywaćpalcem.PoPomorzu
Zachodnimjakbyinaczejsięjeździło.Spokojniej,beznerwowości,
jakaudzielałasięmieszkańcomstolicy.Aprzecieżteżbyłowtym
mie​ściewie​lerondiskrzy​żo​wańzto​ra​mitram​wa​jo​wy​mi.
–Tojużkoniecmiasta?–Beatazaskoczonawskazałapętlę,zaktórą
jużbyłydrze​wa.
–Tak.Zajakieśpiętnaściekilometrówbędziemynagranicy
wDobieszczynie.–Nazwęmiejscowościwymówiłzogromnym
tru​demitakza​baw​nie,żemu​sia​łapar​sk​nąćśmie​chem.
–Do​biesz​czyn–wy​mó​wi​ławy​raź​nie,bydo​brzeusły​szał.
–Mamnadzieję,żepoduczyszmniepolskiego.Mieszkamtakblisko