Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
33
MOCEISŁABOŚCIPOLSKIEJKOMPARATYSTYKITEATRALNEJ
(2003),ainscenizacjepolskiewlatach1980-2000omówił
wSzekspirzeiWielkimZamęcie(2003).Wychodziwięcnato,
żeAndrzejŻurowski,wpojedynkę,spróbowałopisaćcałego
polskiegoSzekspira,zróżnymzresztąskutkiemipowodze-
niem,czasemnieznającmiaryaniproporcji.Więcejumiaru
wykazaliwswoichstudiachcząstkowychKrzysztofKurek,
autorwysmakowanejrozprawynzhistoriiideiiwyobraźni”
opolskichHamletachwiekuXIX,orazKrystynaDuniec,za-
interesowanaszekspirowskimiinscenizacjamiLeonaSchil-
lera,niejakoodspektakludospektaklu(odWielehałasuonic
doBurzy,razemosiemsekwencjianalitycznych)37.Jeszcze
inaczejpomyślanajestksiążkaMałgorzatySugiery,badają-
cej-jakjużpowiedziano-dramatpoBrechcie,aleipoJarrym
(szkiceodwudziestowiecznymdramaciefrancuskim),wresz-
ciewspółczesnydramatpoSzekspirze38.JejWariacjeszekspi-
rowskiewpowojennymdramacieeuropejskimtowyjątkowo
misternapróbainterpretacjitrzynastudramatów,wpisują-
cychsięwreferencyjnąramęHamleta,zesztukąRosencrantz
iGuildensternnieżyjąStopparda,aleiFortynbrasem,który
sięupiłGłowackiegowłącznie39.Całośćkomparatystycznej
problematyki,sygnalizowanejtytułemtegopodrozdziału,
próbowaliśmyogarnąćwwielogłosowymtomieOdShake-
speare’adoSzekspira,któryudałosięnamprzedlatywydać
podauspicjamiFundacjiTheatrumGedanense(ztekstami
takichznawcówproblematyki,jak:Barańczak,Limon,Komo-
rowski,Sugiera,Żurowski,FikczyGibińska)40.Jednakcokol-
wiekbytunapisaćiprzywołać,itaknicniezmienifaktu
oczywistego,żewświeciepolskiejrefleksjioSzekspirzena
nowoodczytanymniedościgłąpozycjęzajmujeodczterdzie-
stulatJanKott.NietylkojegoSzekspirwspółczesny,alenawet
PłećRozalindynarobiłytakiegohałasuibyłytakąrewolucją
wpatrzeniunaStratfordczyka,żeszkodagadać41.Wystarczy
tylkowtymmiejscuprzypomnieć,żezarównoKrólLear,jak
iBurza,dwawybitneprzedstawieniaPeteraBrooka,najwię-
cejzawdzięczałyKottowi,którybyłdlareżyserajaknbrzy-
twa”czymożenbrzeszczot”42.JegoszkiceoSzekspirzepo-
częłysięzresztąbardziejwteatrzeniżprzybiurku,apotem
doteatruwróciły.Kottzawszebyłinterpretacyjniegorący,
nieposkromiony,kreatywny.Naswójsposóbzwariowany
inieodpowiedzialny,bojakinaczejwytłumaczyćjegoszalo-
nąlekturęKrólaLearaprzezKońcówkęBecketta.Wyobraź-
niainterpretacyjnaJanaKotta,takżewzderzaniutekstów
zesobą,nieznałagranic(aniograniczeń).
Byłobywskazane,abypolskiepracebadawczezzakresu
komparatystkiteatralnej,przywołanetutajzaledwiepobież-
