Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
więcejotysiąclatwstosunkudowiększościswoichkolegów,których
interesujeprzedewszystkimto,cowspółczesne.Piszęotym
nieprzypadkowo.PolitologmożecofnąćsiędobadaniaŚredniowiecza,
alejednegozrobićniemoże,nieumie,awręczniechce:zmienić
warsztatunaukowego.Absolutnienietwierdzę,żejestemhistorykiem–
mediewistą.Nigdynimniebyłem,niejesteminiebędę.Niedlatego,
żemamcośprzeciwkohistorykomwogóle,amediewistom
wszczególności,aledlatego,żekażdadyscyplinahumanistycznajest
niewolnicąswojegowarsztatunaukowego,któregoniemożna,ottak,
zmienić.Historyk,socjolog,prawnikczyteatrolog,którynapisał
książkęosystemachpolitycznych,stosunkachmiędzynarodowych
lubmonografięzzakresufilozofiipolitycznejniestajesięprzezto
rzeczywistympolitologiem,nawetjeślinajejpodstawieotrzymał
stopieńczytytułnaukowyznaukopolityce.Dyplom,stopieńitytuł
naukowyniesąwładneodmienićempirycznejrzeczywistości.Takie
przejścia,połączonezzaparciemsięwpojonegoprzezlatastudiów
ipracywarsztatunaukowegoinabyciemnowego,sąbardzorzadkie,
zgołaniemożliwe.Takjakhistoryk,socjolog,prawnikczyteatrolog
nazawszepozostajehistorykiem,socjologiem,prawnikiem
iteatrologiem,takipolitolog–choćbyniewiemilenapisałksiążek
omyślipolitycznejŚredniowiecza–pozostajepolitologiem.
PochyliłemsiętedynadmyśląWiekówŚrednichuzbrojony
wwarsztatnaukowytejdyscypliny,którejjestemprzedstawicielem.
Badałemmediewalneideewedlejejkategoriiicharakterystycznego
dlaniejwarsztatu.Zajmującsięodlathistoriąmyślipolitycznej,
zabrałemsiędotematujakohistorykidei,aniejakomediewista.
Wartonakoniecuczynićjeszczejednąuwagędotyczącą
nazewnictwa:wtytuletejksiążkiznajdujesięterminteokracja.Jestem
wpełniświadomy,żemożeonwieluCzytelnikomwydaćsię
kontrowersyjny,nieadekwatnyczywręczbłędny.Wznaczeniu
leksykologicznymjedenzpolskichbadaczyteokracjędefiniuje
następująco:„formaustrojuspołecznegoorazsposóbsprawowania
władzypolitycznej,wktórejwładzapublicznapostrzeganajestjako
czynnikboski.(…)Wpotocznymznaczeniuteokracjatoformawładzy
państwowej,gdziedominującąrolęodgrywareligiaijejprawa,
azasadniczykształtpolitykimaswojeźródłowgrupie
kapłanów”[2].Autortejdefinicjiiwieluinnychpolskichnaukowców[3]
majątendencjędogwałtownegozaprzeczania,abyteokracjamiała
