Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wksiążcetejzaprezentowałamtakiewłaśnieprogramysocjaliza-
cyjnewrazzeszczegółowymopisemstosowanychmetod.
Metodytesąopartenazałożeniu,żedziecko,nietylkozresztąupo-
śledzone,abyosiągnąćdojrzałośćspołecznąmusimiećpoczuciebez-
pieczeństwaioparciawrodzinie,nauczycielu,atakżewrówieśnikach.
MusirównieżdoznawaćpoczuciaDbyciasprawcą”,podczasprzekształ-
caniatworzywa,podczastworzeniaczegoś,coniejestpodyktowane
inarzuconeprzezdorosłych,leczwynikazwłasnejwewnętrznejpo-
trzeby.
ZatemwCZĘŚCIIreferujęprogramyzbliżeniadzieckadojego
rodziny.
WCZĘŚCIIIprzedstawiammetodyukazaniadzieckutego,żejest
autonomicznąjednostką,spostrzeganąjakowartośćspołeczna.
CZĘŚĆIIIomawiakonstruowaniediad.Pracującwparach,dzie-
cimająsposobnośćzawieraniaprzyjaźniiwspólnegorozwiązywania
problemów.
WCZĘŚCIIVznajdzieCzytelnikprogramypomagającedziecku
wodnalezieniusięjakoczłonekmałejgrupyrówieśniczej.
WCZĘŚCIVprzedstawiamprogramy,którepoprzezprzekształca-
niewsposóbdowolny,ekspresyjnyróżnychtworzywpozwalajądziecku
naprzeżyciesytuacjiDjestemsprawcą”.
WieloletniapracazmagistrantkamiWyższejSzkołyPedagogiki
Specjalnejim.MariiGrzegorzewskiej(studiazaoczne)ukazałami,
jakwielkipotencjałtwórczytkwiwnauczycielachpracującychwpla-
cówkachczasemodległychodcentrówkulturalnych.Treśćimateriał
metodycznyzawartywtejksiążcestanowiniezbitydowódsłuszności
tegoprzekonania.Dodam,żewiększośćWspółautorekprzeżywałana
codzieńradośćtwórczą,aautorkiprogramówbyływielokrotniehojnie
nagradzaneprzezuczniówsympatią,zdyscyplinowaniemipostępami
ułatwiającymidalsząpracę.
Programyimetodytuprzedstawionesąprzykładamispośródwielu
możliwych,któremogąbyćprzeznauczycielistosowanezkoniecznymi
modyfikacjami,alemogąbyćteżinspiracjądotworzenianowych.
Warszawa,1994
