Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OdkąddowiedziałasięoprzeszłościAlexa,topomieszczeniestałosię
tylkoiwyłączniejegosypialnią.Praktycznietuniebywała,dlatego
ztakimzainteresowaniemoglądaławszystkieznajdującesięturzeczy.
Niebyłoichzadużo.Drewnianełóżkonaśrodku,szafa,kilkaroz-
rzuconychtuiówdziekoszulimałebiurkoprzyścianie,naktórym
stałojejzdjęcie.Byłatostarafotografia,jeszczezdomurodziców.
Obejrzałasięnamężczyznę.Obserwowałpracującychagentówzlek-
kodostrzegalnymzdenerwowaniem.SpojrzałnaJulięiuśmiechnąłsię
niepewnie.Dziewczynapodeszładoniego,biorącgozarękęiopierając
głowęnajegoramieniu.Poczuła,jakschodzizniegocałe,ukrywane
przedpolicjantami,napięcie.
–Okej,będzieszmiałamniejniżostatnio,okołopółgodziny.–Star-
szyrangąagentodezwałsięnagle,patrzącnaJulię.
Dziewczynaspojrzałanamężczyznęitrzymanyprzezniegotelefon
zezdziwieniem.
–Dzwonimydzisiajdomoichrodziców?–zapytałazdezoriento-
wana.
–Tak.Wiemy,żekilkarazypróbowalisięztobąskontaktować,dla-
tegomusiszoddzwonić.
Kobietaprzysiadłanałóżkuobokmłodszegozpolicjantów.Znała
proceduryisposóbpostępowania.Zaskoczyłojąjedynieto,żeznowu
możeporozmawiaćzrodziną.
Kontaktowałasięznimiraznatydzień.Miałanatookołogodziny.
Zakażdymrazemodbywałosiętowtensamsposób.Policjanciprzy-
jeżdżaliztelefonem,którybyłsprawdzonypodwzględempodsłuchu,
musielisięrównieżupewnić,żepokój,wktórymbędzieJulia,jestbez-
pieczny.Zazwyczajdawaliimwcześniejznać,kiedybędąmoglisięich
spodziewać.Ostatnimrazembyliniecałeczterydniwcześniej,dlatego
zdziwiłojąichnagłepojawieniesię.
Wzięłakomórkęodagentaiusłyszaładwasygnały,zanimodebrał
Filip.
–Cześć,tato!–uśmiechnęłasiędospokojnegogłosustarszegomęż-
czyzny.–Wszystkowporządku?
22
