Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
autorstwiegreckiejepopei.Tegojednakżebyło
siedemnastowiecznejpublicznościzawiele:książkę
uznanozaprzejawdemencjistarczejinaswojewydanie
czekałaażdoXVIIIwieku(gdyrewolucyjnąhipotezę
rozpowszechniliniemieccyhelleniści).Hédelinbyłrównież
powieściopisarzemiteoretykiempowieści57(wPolsce
badaniemtegoobszarujegodziałalnościzajmujesięMaja
Pawłowska58).Niezależnieodwłasnychosiągnięć
literackichstałsięwlatachsześćdziesiątychXVIIwiekuteż
promotoremtwórczościpowieścio-idramatopisarki,
pannyDesJardins(późniejpanideVilledieu),angażując
sięwpowstaniejejdwóchutworów:tragikomedii
Manlius
(1662)itragedii
Nitétis
(1663).Wywołałotoliczne,nie
zawszeprzychylnekomentarze59(polskąautorkąstudium
opanideVilledieujestMonikaKulesza60).Oprócztego
wszystkiegowdawałsięd’Aubignacwlicznespory,
choćbyzerudytąGilles’emMénagem,apóźniejzPierrem
Corneille’em.Efektempierwszejkwerelijesttom
Terencjuszusprawiedliwiony
(
Térencejustifié
)z1656roku
poświęconymiędzyinnymizbadaniudługościukazanej
wkomediiakcji,owocemdrugiej–cyklzłośliwych
rozprawek,rozsądniejszychniżpragnęłobytegowielu
biografówimonografistówCorneille’a.Reperkusjętego
drugiegokonfliktustanowiteżseriazmiantekstu
Praktyki
teatru
naniesionychręcznieprzezautoraw1663roku.
D’Aubignacusunąłztraktatuwszystkiepochlebnesądy
otragediopisarzu(awpierwotnymwydaniubyłoich
wiele).Posunąłsiędotego,żekonsekwentnieeliminował
grzecznościowyzwrot„PanCorneille”,pozostawiając
samonazwisko,comiałopodkreślićskromne
pochodzenie.
D’Aubignaczainteresowałsięteatremwlatach
trzydziestych.Możnadomniemywać,żezatądecyzją
stałowdużejmierzepragnienieprzypodobaniasię
kardynałowi-ministrowi(wtymczasieHédelinpełnił
zresztąfunkcjępreceptorajednegozmłodychkrewnych
Richelieu).Owocemstudiównadtymzagadnieniem
miałybyćpoczątkowodwatraktaty:
Projektodnowy
teatrufrancuskiego
(
Leprojetduretablissement
