Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Trzysztylety”
Deszczbębniłzaciekleodach.Yunispojrzałaprzezokno.Mnóstwo
małychświatełekrozsianychpookolicywskazywałowszystkich
mieszkańcówParany,którzyniemoglidziśzasnąć.Burzowechmury
zasnułycałenieboinocbyławyjątkowociemna.Yuniprzetarłasztylet
zkrwi.Gregorwciążnaniąpatrzył.Zwyraźnymsmutkiem,ale
izulgą.Kobietaponowniespojrzałanasztylet.„Wielesięzmieni”,
pomyślałachłodno,chowającbrońdoczarnegopokrowcaprzyłydce.
Nieczułajużżalu,rozpaczyczypoczucianiesprawiedliwości.Była
zła.Niewściekłaaniteżnieobrażona.Poprostuzła.Postanowiła,
żeudowodni,ilejestwarta.Iżesązasady,którychniewolnołamać.
TegouczyłjąmistrzAnton.TegouczyłasięwrazzGregorem
wakademiizakonuCzerwonychPłaszczy.
–Obowiązywałynaszasady,Gregor,zapomniałeś?–spytała
zwyrzutem.–Szacunekwobecmistrza,posłuszeństwokrólowi,
oddanienasłużbie.Isprawiedliwość–zawiesiłagłosnachwilę.
Zagrzmiało.–Doostatniejkroplikrwi–dokończyła.
Sztyletbyłjużczysty.Wystarczyłokilkarazygoprzetrzeć.Tego,
cozrobiłaicoplanowała,takłatwonieudasięposprzątać.Alenie
otoprzecieżchodziło.Podeszładostołuizostawiłananimkartę
–trójkęserce.Wiedziała,żewiadomośćdotrzetam,gdzietrzeba.
PodniosłazkrzesłapłaszczGregorainarzuciłagonasiebie,poczym
wyszłazjegokomnaty.Mężczyznęzostawiłatak,jakleżał.Krew
wjegoraniezaczęłajużzasychać.Wystarczyłojednodokładne
iszybkiepchnięcie.
Nieusłyszał,jakzachodzigoodtyłu.Poczułtylkoprzenikliwyból,
poktórymupadłnaziemię.Zobaczyłjejtwarz.Próbowałnawetcoś
powiedzieć,krzyknąć,wołaćopomoc.Nic.Ciosbyłidealny.
Ogarnęłagorozpacz.Jedyne,coczuł,toulatującezniegożycie.
Umysłrozpaczliwiepróbowałznaleźćsposób,byzatrzymaćto,
conieuniknione.Kobietanachyliłasięnadnimidotknęłajego
