Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Prolog
Wald,Alan,Irina,Netel,Karim,Yuni…nie,Yunijakzwyklenie
ma.
Dereksprawdzałwpamięci,kogojeszczebrakuje.Notak!
SpóźnialskiSven.Nocóż,tojegostrata.PrzecieżDerekkilkarazy
powtarzał,żeniemożnaprzyjśćpoczasie,bookazjaprzepadnie.
–Dobra–powiedziałdopozostałejpiątkidzieciaków.–Idziemy!
–ASven?–Netelzrobiłasmutneoczy.Dlaczegomusisięjej
tłumaczyć?
–Chceszzdążyć?–spytałjąostrymtonem.Zestrachucofnęłasię.
Pokiwałatylkoniepewniegłowąiżebyukoićwyrzutysumienia,
wcisnęłasobieresztęplackazmiodemdobuzi.Gdybymniejjadła,nie
byłabytakagruba–pomyślałnieporazpierwszyDerek.
PoprowadziłichwąskimiuliczkamiTregoriiwstronęplacu
targowego,gdzierozstawionowielkąscenę.Przedwejściem
natrybunystałodwóchmężczyznpobierającychopłatę,aletonie
stanowiłodladzieciżadnejprzeszkody.Derekznałbowieminny
sposób,żebyobejrzećprzedstawienie.
Jednazdrewnianychściantrybunprzylegałaniemalwcałości
doprzeciwległejkamienicy.Przejścieniebyłoszerokie–coprawda
mieściłsiętamdorosłyczłowiek,aletylkojedeniniezbytgruby.Wald
opowiadałim,jakwidziałdwadnitemukrasnoluda,którysię
tuzaklinował.Wyciągałogodwunastumężczyzn.Aletomusiałobyć
śmieszne!
Derekobejrzałsię,czywszyscysą.Całapiątkastałazanim
iczekałanadalszeinstrukcje.Chłopakrozejrzałsięjeszczedookoła,
czyniktniepatrzyiuniósłjednązluźnychsztachetek.
–Wchodźcie,prędko!–wskazałimdziuręwkonstrukcji.Netel
trzebabyłopomóc–całeszczęście,żesięnierozpłakała,boodrazu
byichnakryli.Ciekawe,czyjejojcemniebyłkrasnolud?Musipotem
