Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jąwtakisposób.
–Jasne,odłóżmyjąwięcnajakiśczas,abyśmogła
mniejeszczetrochępozwodzić.
–Czy,wedługciebie,takwłaśnierobię?–zdziwiła
się.
–Niemogęwprostuwierzyć,żetegoniedostrzegasz.
Odwagi,Evie,wyduśwreszciezsiebie,żecinamnie
niezależy!
–Alekiedytonieprawda!Zależyminatobie,totylko
tendzisiejszywieczór...Jutrodociebiezadzwonięicoś
wspólnieustalimy.
–Tak,zpewnością,niemaproblemu.
–Andrew?Andrew?–Alewsłuchawcesłychaćbyło
tylkosygnałprzerwanegopołączenia.Niemogławyjść
zezdumienia,żetenmiły,uprzejmyAndrewtak
jąpotraktował.
–Cośnietak?–spytałJustin.
–Chybatrudnosiędziwić–powiedziałaniechętnie.
–Panbysięniezdenerwował?
–Zabrzmiałototak,jakbypaniobiecałapoprowadzić
gowweselnymtańcu.
–Niepowinienpanpodsłuchiwać.–Spojrzała
naniegozwyrzutem.–Panbysięowielewcześniej
rozłączył.
Wodpowiedziprzesłałjejtajemniczyuśmiech,
apotemjeszczebardziejjązaskoczył,mówiąc:
–Możenie?
Niedokońcawiedziała,comiałnamyśli,ale
chwilowomusiałaodłożyćnabokwłasneproblemy.
TerazliczyłsiętylkoMark.Niemogławymazać
zpamięcijegopustychoczuanitego,jakożywiłsię
