Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dzieńdobry,paniMa...Leno.
Pozwoliłamimsiędobrzenapatrzećnasiebie.
Przecieżtoimpoświęciłamniemalpółgodzinymego
cennegożycia.Podkreślającafigurębluzeczkabez
rękawówwkolorzeultramaryny.Dotegoobcisłedżinsy
–todlatych,którzywtymmieścieuważają,
żepoczterdziestcenienależyichnosić–iporanny
makijaż,subtelnyielegancki.Powinniteżzobaczyć,
żedziękiodżywce,którądostałamodIlony,imponująco
urosłymirzęsy.Nawszelkiwypadekjednakwymownie
nimizatrzepotałam.
–Adzieńdobrypaństwu.Jakdzisiajpięknie!
–Ciekawe,ilerazyjeszczetopowtórzę?
Pomruczelicośwodpowiedzi.Bylitacybrzydcy
ztymiswoimiponurymiminamiiwymuszoną
grzecznością.Och,jakbardzobrakowałomiradosnych
południowców!
–Poproszęmójchlebek–powiedziałampodojściu
dolady.
–Tenznasionkami?–spytałabiuściataKlamannowa.
Tamłodsza.
–Tak,znasionkami.
Kupowałamtencholernychlebcodziennieijeśli
jeszczeusłyszę...
–Nasionkadobrenazdrówko.Panitowie,jaksię
odżywiać,żebytakwyglądać.
Czułam,jakjeżymisięskóranakarku.
–Tylkojedenchlebek?
–Tak,dzisiajtylkojeden.
–Toturyściniedopisali.–Itakmigadababsko
przedcałąkolejką.
–Dopisali,dopisali.Tylko,wiepani,oni
sąbezglutenowiinaspecjalnejdiecie.Samadlanich
piekę.Takjestjeszczezdrowiej–oświadczyłam
iobróciwszysięnapięcie,opuściłamciasne
pomieszczenie.
Potymdrobnymwystępieaktorskimpoczułamsię
znacznielepiej,mimoiżwiedziałam,żewkrótcecałe
miastosiędowie,żekupiłamtylkojedenbochenek.
