Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wiesz,onajestartystką–tłumaczyłamuzawsze
Zyta,alenieprzyjmowałtakichtłumaczeń.
Bocotooznaczało?Żejakjestsięsłynnąmalarką,
tonietrzebamiećolejuwgłowie?PrzykładAlicjiokazał
siędlaniegotakodstraszający,żeJakubodczasu
spotkaniazniąunikałwszelkichtwórcówjakzarazy.
Czuł,żenieznajdzieznimiwspólnegojęzyka.
Pokwadransieskończylirozmowę,onzużyłdługi
kawałekfolii,leczniczegosięniedowiedział.
Zprzyjemnościąwychyliłpołowęszklaneczkizsingle
maltem.Resztapóźniej,obiecałsobie,stwierdzając,
żejestdopierosiódmawieczóripowinienjeszczecoś
sensownegozrobić.Naprzykładzarezerwowaćbilet
nasamolotdoGdańska.CzydoWarszawy?Nie,
zGdańskajestbliżej,stwierdziłipostanowiłnajpierw
zajrzećdoaktówki,którąpodkonieckolacjiwręczył
muHines.
Chwilęwertowałpapiery,apotemwsadziłsobie
wustakoniecołówka,który,wjegowyobrażeniu,miał
imitowaćpapierosa.
–JakHumphreyBogart?–odezwałsięznowu
dolustra.
Nigdysięniespodziewał,żetakibędziefinałjego
karierywHughes&Wilde.Miałzostaćprywatnym
detektywem!Tylkożetowszystkogoprzygnębiało.
Przebiłostatnibąbelekzfolii.
