Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
awjejoczachzaszkliłysięłzy.
Napożegnanieojciecpodarowałjejksiążkę
zdedykacjąnawyklejce:„Biorącdorękitentomik,
wspomnijpewnegomłodzieńcazOrientu”.
WczasiepobytuwParyżuojciecrzadkoczułprzymus
odpoczynku,awniektórenoceniemógłzmrużyćoka.
Tendziewiętnastolatekzdalekiegokrajuczuł,żejego
życiezupełnieoderwałosięodwspomnieńzprzeszłości.
Podniecenieiniepokój,ambicjainiepewnośćsprawiały,
żeodpomysłówiuczućpękałamugłowa.Swojemyśli
notowałnagorącowszkicownikuokażdejporzednia
inocy.Żebydaćumysłowiwytchnienie,uciekałsię
dotakichsztuczek,jakchodzenietamizpowrotem
poschodachalboprzedzieraniesięprzezludzkiemrowie
nabulwarach.Corazczęściejszukałpocieszenia
wliteraturze,zwłaszczawpoezji.Podziwiałprozę
rosyjskichautorów:
Płaszcz
Gogola,
Dym
Turgieniewaczy
Biednychludzi
Dostojewskiego,alenajbliższabyła
mupoezjaBłoka,Majakowskiego,JesieninaiPuszkina.
Poezjazyskaładlaniegorangęczegośwzniosłego,
niemalświętości.Silnieutożsamiałsięzpostawąoddania
twórczemu,pełnemuekspresjiżyciu,wyrażonąprzez
Apollinaire’a(któregodeklarację:„Miałemtrzcinową
fujarkęiniezamieniłbymjejnawetnalaskęfrancuskiego
marszałka”,lubiłprzytaczać)iMajakowskiego(który
swojepotrzebystreściłsłowami:„pióro,maszyna
dopisania,telefon,strójdowizytwnoclegowni,rower”).
Nawieśćosamobójstwietegorosyjskiegopoetyw1930
rokuwpadłwstrasznydołek,jakpostraciekogoś
